zauroczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ urok +‎ -yć.

Pronunciation
  • IPA(key): /za.uˈrɔ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: za‧u‧ro‧czyć

Verb

zauroczyć pf

  1. (transitive) to besot, to captivate, to charm, to enchant, to enthrall, to infatuate, to mesmerize
  2. (transitive) to jinx (to bring bad luck, to cause something to happen by mentioning it)
    Synonym: zapeszyć
  3. (reflexive) to become infatuated with

Conjugation
Conjugation of zauroczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zauroczyć
future tense 1st zauroczę zauroczymy
2nd zauroczysz zauroczycie
3rd zauroczy zauroczą
impersonal zauroczy się
past tense 1st zauroczyłem zauroczyłam zauroczyliśmy zauroczyłyśmy
2nd zauroczyłeś zauroczyłaś zauroczyliście zauroczyłyście
3rd zauroczył zauroczyła zauroczyło zauroczyli zauroczyły
impersonal zauroczono
conditional 1st zauroczyłbym zauroczyłabym zauroczylibyśmy zauroczyłybyśmy
2nd zauroczyłbyś zauroczyłabyś zauroczylibyście zauroczyłybyście
3rd zauroczyłby zauroczyłaby zauroczyłoby zauroczyliby zauroczyłyby
impersonal zauroczono by
imperative 1st niech zauroczę zauroczmy
2nd zaurocz zauroczcie
3rd niech zauroczy niech zauroczą
passive adjectival participle zauroczony zauroczona zauroczone zauroczeni zauroczone
anterior adverbial participle zauroczywszy
verbal noun zauroczenie

Derived terms
noun

Further reading
  • zauroczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zauroczyć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.