zawiać

Polish

From za- +‎ wiać.

zawiać pf (imperfective zawiewać)

(intransitive) to gust, to blow
(intransitive, of scents) to blow in, to waft, to smell [+instrumental = of something]
(transitive, of snow, sand, etc.) to cover (e.g. a window, a path) having been blown
(transitive) to move, to cause to reach
(transitive) to give a cold (illness), to chill

Conjugation of zawiać pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zawiać
future tense	1^st	zawieję			zawiejemy
	2^nd	zawiejesz			zawiejecie
	3^rd	zawieje			zawieją
	impersonal	zawieje się
past tense	1^st	zawiałem	zawiałam		zawialiśmy	zawiałyśmy
	2^nd	zawiałeś	zawiałaś		zawialiście	zawiałyście
	3^rd	zawiał	zawiała	zawiało	zawiali	zawiały
	impersonal	zawiano
conditional	1^st	zawiałbym	zawiałabym		zawialibyśmy	zawiałybyśmy
	2^nd	zawiałbyś	zawiałabyś		zawialibyście	zawiałybyście
	3^rd	zawiałby	zawiałaby	zawiałoby	zawialiby	zawiałyby
	impersonal	zawiano by
imperative	1^st	niech zawieję			zawiejmy
	2^nd	zawiej			zawiejcie
	3^rd	niech zawieje			niech zawieją
passive adjectival participle		zawiany	zawiana	zawiane	zawiani	zawiane
anterior adverbial participle		zawiawszy
verbal noun		zawianie