zbrukać

Polish

Etymology

From z- +‎ brukać.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzbru.kat͡ɕ/
  • Rhymes: -ukat͡ɕ
  • Syllabification: zbru‧kać

Verb

zbrukać pf (imperfective brukać)

  1. (transitive) to soil (to stain or mar, as with infamy or disgrace; to tarnish; to sully)
    Synonyms: zhańbić, skalać, splamić
  2. (transitive, dated) to dirty (to make dirty)
    Synonyms: ubabrać, zabrudzić, umorusać, upaprać, utytłać, uwalać
  3. (reflexive) to soil oneself
  4. (reflexive, dated) to dirty oneself

Conjugation
Conjugation of zbrukać pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zbrukać
future tense 1st zbrukam zbrukamy
2nd zbrukasz zbrukacie
3rd zbruka zbrukają
impersonal zbruka się
past tense 1st zbrukałem zbrukałam zbrukaliśmy zbrukałyśmy
2nd zbrukałeś zbrukałaś zbrukaliście zbrukałyście
3rd zbrukał zbrukała zbrukało zbrukali zbrukały
impersonal zbrukano
conditional 1st zbrukałbym zbrukałabym zbrukalibyśmy zbrukałybyśmy
2nd zbrukałbyś zbrukałabyś zbrukalibyście zbrukałybyście
3rd zbrukałby zbrukałaby zbrukałoby zbrukaliby zbrukałyby
impersonal zbrukano by
imperative 1st niech zbrukam zbrukajmy
2nd zbrukaj zbrukajcie
3rd niech zbruka niech zbrukają
passive adjectival participle zbrukany zbrukana zbrukane zbrukani zbrukane
anterior adverbial participle zbrukawszy
verbal noun zbrukanie

Further reading
  • zbrukać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zbrukać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.