zdrętwieć

Polish

Etymology

From z- +‎ drętwieć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzdrɛnt.fjɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛntfjɛt͡ɕ
  • Syllabification: zdręt‧wieć

Verb

zdrętwieć pf (imperfective drętwieć)

  1. (intransitive) to stiffen, (of limbs or extremeties) to go numb, to fall asleep

Conjugation
Conjugation of zdrętwieć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zdrętwieć
future tense 1st zdrętwieję zdrętwiejemy
2nd zdrętwiejesz zdrętwiejecie
3rd zdrętwieje zdrętwieją
impersonal zdrętwieje się
past tense 1st zdrętwiałem zdrętwiałam zdrętwieliśmy zdrętwiałyśmy
2nd zdrętwiałeś zdrętwiałaś zdrętwieliście zdrętwiałyście
3rd zdrętwiał zdrętwiała zdrętwiało zdrętwieli zdrętwiały
impersonal zdrętwiano
conditional 1st zdrętwiałbym zdrętwiałabym zdrętwielibyśmy zdrętwiałybyśmy
2nd zdrętwiałbyś zdrętwiałabyś zdrętwielibyście zdrętwiałybyście
3rd zdrętwiałby zdrętwiałaby zdrętwiałoby zdrętwieliby zdrętwiałyby
impersonal zdrętwiano by
imperative 1st niech zdrętwieję zdrętwiejmy
2nd zdrętwiej zdrętwiejcie
3rd niech zdrętwieje niech zdrętwieją
anterior adverbial participle zdrętwiawszy
verbal noun zdrętwienie

Further reading
  • zdrętwieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zdrętwieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.