zdumiony

Polish

Etymology

From zdumieć +‎ -ony.

Pronunciation

IPA^(key): /zduˈmjɔ.nɨ/
Audio (file)
Rhymes: -ɔnɨ
Syllabification: zdu‧mio‧ny

Adjective

zdumiony (comparative bardziej zdumiony, superlative najbardziej zdumiony)

amazed, astonished

Declension

Declension of zdumiony

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	zdumiony		zdumione	zdumiona	zdumieni	zdumione
genitive	zdumionego			zdumionej	zdumionych
dative	zdumionemu			zdumionej	zdumionym
accusative	zdumionego	zdumiony	zdumione	zdumioną	zdumionych	zdumione
instrumental	zdumionym			zdumioną	zdumionymi
locative	zdumionym			zdumionej	zdumionych

Participle

zdumiony

passive adjectival participle of zdumieć

Declension

Declension of zdumiony

case	singular				plural
case	masculine personal/animate	masculine inanimate	neuter	feminine	virile	nonvirile
nominative, vocative	zdumiony		zdumione	zdumiona	zdumieni	zdumione
genitive	zdumionego			zdumionej	zdumionych
dative	zdumionemu			zdumionej	zdumionym
accusative	zdumionego	zdumiony	zdumione	zdumioną	zdumionych	zdumione
instrumental	zdumionym			zdumioną	zdumionymi
locative	zdumionym			zdumionej	zdumionych

Related terms

adjective

zdumiewający

adverb

zdumiewająco

noun

zdumienie

verbs

Further reading

zdumiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zdumiony in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.