zdziczeć

Polish

From z- +‎ dziczeć.

zdziczeć pf (imperfective dziczeć)

(intransitive, of animals and plants) to go feral, to run wild
(intransitive, of humans) to run wild (to lose the qualities of a civilised person)
(intransitive, of humans) to go bush (to revert to a feral nature; to shy away from people, to lose the ability to communicate with people)

Conjugation of zdziczeć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zdziczeć
future tense	1^st	zdziczeję			zdziczejemy
	2^nd	zdziczejesz			zdziczejecie
	3^rd	zdziczeje			zdziczeją
	impersonal	zdziczeje się
past tense	1^st	zdziczałem	zdziczałam		zdziczeliśmy	zdziczałyśmy
	2^nd	zdziczałeś	zdziczałaś		zdziczeliście	zdziczałyście
	3^rd	zdziczał	zdziczała	zdziczało	zdziczeli	zdziczały
	impersonal	zdziczano
conditional	1^st	zdziczałbym	zdziczałabym		zdziczelibyśmy	zdziczałybyśmy
	2^nd	zdziczałbyś	zdziczałabyś		zdziczelibyście	zdziczałybyście
	3^rd	zdziczałby	zdziczałaby	zdziczałoby	zdziczeliby	zdziczałyby
	impersonal	zdziczano by
imperative	1^st	niech zdziczeję			zdziczejmy
	2^nd	zdziczej			zdziczejcie
	3^rd	niech zdziczeje			niech zdziczeją
anterior adverbial participle		zdziczawszy
verbal noun		zdziczenie