zgnić

See also: zgnic

Polish

Etymology

From z- +‎ gnić.

Pronunciation
  • IPA(key): /zɡɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ɕ
  • Syllabification: zgnić

Verb

zgnić pf (imperfective gnić)

  1. (intransitive) to rot; to decay
  2. (intransitive, colloquial) to spend the rest of one's life in prison
    Synonym: sczeznąć

Conjugation
Conjugation of zgnić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zgnić
future tense 1st zgniję zgnijemy
2nd zgnijesz zgnijecie
3rd zgnije zgniją
impersonal zgnije się
past tense 1st zgniłem zgniłam zgniliśmy zgniłyśmy
2nd zgniłeś zgniłaś zgniliście zgniłyście
3rd zgnił zgniła zgniło zgnili zgniły
impersonal zgnito
conditional 1st zgniłbym zgniłabym zgnilibyśmy zgniłybyśmy
2nd zgniłbyś zgniłabyś zgnilibyście zgniłybyście
3rd zgniłby zgniłaby zgniłoby zgniliby zgniłyby
impersonal zgnito by
imperative 1st niech zgniję zgnijmy
2nd zgnij zgnijcie
3rd niech zgnije niech zgniją
passive adjectival participle zgniły zgniła zgniłe zgnici zgniłe
anterior adverbial participle zgniwszy
verbal noun zgnicie

Further reading
  • zgnić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zgnić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.