zgromić

Polish

Etymology

From z- +‎ gromić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzɡrɔ.mit͡ɕ/
  • Rhymes: -ɔmit͡ɕ
  • Syllabification: zgro‧mić

Verb

zgromić pf (imperfective gromić)

  1. (transitive, literary) to scold, to upbraid, to rebuke
  2. (transitive, archaic) to rout, to vanquish
    Synonym: rozgromić

Conjugation
Conjugation of zgromić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zgromić
future tense 1st zgromię zgromimy
2nd zgromisz zgromicie
3rd zgromi zgromią
impersonal zgromi się
past tense 1st zgromiłem zgromiłam zgromiliśmy zgromiłyśmy
2nd zgromiłeś zgromiłaś zgromiliście zgromiłyście
3rd zgromił zgromiła zgromiło zgromili zgromiły
impersonal zgromiono
conditional 1st zgromiłbym zgromiłabym zgromilibyśmy zgromiłybyśmy
2nd zgromiłbyś zgromiłabyś zgromilibyście zgromiłybyście
3rd zgromiłby zgromiłaby zgromiłoby zgromiliby zgromiłyby
impersonal zgromiono by
imperative 1st niech zgromię zgrommy
2nd zgrom zgromcie
3rd niech zgromi niech zgromią
passive adjectival participle zgromiony zgromiona zgromione zgromieni zgromione
anterior adverbial participle zgromiwszy
verbal noun zgromienie

Further reading
  • zgromić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zgromić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.