zranić

Polish

Etymology

From z- +‎ ranić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzra.ɲit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -aɲit͡ɕ
  • Syllabification: zra‧nić

Verb

zranić pf (imperfective ranić)

  1. (transitive) to injure, to wound
    Synonym: skaleczyć
  2. (reflexive) to injure oneself, to wound oneself
    Synonym: skaleczyć się

Conjugation
Conjugation of zranić pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zranić
future tense 1st zranię zranimy
2nd zranisz zranicie
3rd zrani zranią
impersonal zrani się
past tense 1st zraniłem zraniłam zraniliśmy zraniłyśmy
2nd zraniłeś zraniłaś zraniliście zraniłyście
3rd zranił zraniła zraniło zranili zraniły
impersonal zraniono
conditional 1st zraniłbym zraniłabym zranilibyśmy zraniłybyśmy
2nd zraniłbyś zraniłabyś zranilibyście zraniłybyście
3rd zraniłby zraniłaby zraniłoby zraniliby zraniłyby
impersonal zraniono by
imperative 1st niech zranię zrańmy
2nd zrań zrańcie
3rd niech zrani niech zranią
passive adjectival participle zraniony zraniona zranione zranieni zranione
anterior adverbial participle zraniwszy
verbal noun zranienie

Further reading
  • zranić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • zranić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.