zryć

Polish

Etymology

From z- +‎ ryć.

Pronunciation

IPA^(key): /zrɨt͡ɕ/
Rhymes: -ɨt͡ɕ
Syllabification: zryć

Verb

zryć pf (imperfective ryć)

(transitive) to dig, to burrow

Conjugation

Conjugation of zryć pf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zryć
future tense	1^st	zryję			zryjemy
	2^nd	zryjesz			zryjecie
	3^rd	zryje			zryją
	impersonal	zryje się
past tense	1^st	zryłem	zryłam		zryliśmy	zryłyśmy
	2^nd	zryłeś	zryłaś		zryliście	zryłyście
	3^rd	zrył	zryła	zryło	zryli	zryły
	impersonal	zryto
conditional	1^st	zryłbym	zryłabym		zrylibyśmy	zryłybyśmy
	2^nd	zryłbyś	zryłabyś		zrylibyście	zryłybyście
	3^rd	zryłby	zryłaby	zryłoby	zryliby	zryłyby
	impersonal	zryto by
imperative	1^st	niech zryję			zryjmy
	2^nd	zryj			zryjcie
	3^rd	niech zryje			niech zryją
passive adjectival participle		zryty	zryta	zryte	zryci	zryte
anterior adverbial participle		zrywszy
verbal noun		zrycie

Related terms

adjective

zryty

verb

mieć zryty beret

Further reading

zryć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
zryć in Polish dictionaries at PWN

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.