zwieńczyć

Polish

Etymology

From z- +‎ wieńczyć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈzvjɛɲ.t͡ʂɨt͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɛɲt͡ʂɨt͡ɕ
  • Syllabification: zwień‧czyć

Verb

zwieńczyć pf (imperfective zwieńczać or wieńczyć)

  1. (transitive) to crown (form the topmost or finishing part of e.g. a building)
  2. (transitive, figuratively) to top off, to crown, to complete (be the most important or final stage of some event)

Conjugation
Conjugation of zwieńczyć pf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive zwieńczyć
future tense 1st zwieńczę zwieńczymy
2nd zwieńczysz zwieńczycie
3rd zwieńczy zwieńczą
impersonal zwieńczy się
past tense 1st zwieńczyłem zwieńczyłam zwieńczyliśmy zwieńczyłyśmy
2nd zwieńczyłeś zwieńczyłaś zwieńczyliście zwieńczyłyście
3rd zwieńczył zwieńczyła zwieńczyło zwieńczyli zwieńczyły
impersonal zwieńczono
conditional 1st zwieńczyłbym zwieńczyłabym zwieńczylibyśmy zwieńczyłybyśmy
2nd zwieńczyłbyś zwieńczyłabyś zwieńczylibyście zwieńczyłybyście
3rd zwieńczyłby zwieńczyłaby zwieńczyłoby zwieńczyliby zwieńczyłyby
impersonal zwieńczono by
imperative 1st niech zwieńczę zwieńczmy
2nd zwieńcz zwieńczcie
3rd niech zwieńczy niech zwieńczą
passive adjectival participle zwieńczony zwieńczona zwieńczone zwieńczeni zwieńczone
anterior adverbial participle zwieńczywszy
verbal noun zwieńczenie

Derived terms
noun

Further reading
  • zwieńczyć in Polish dictionaries at PWN
  • zwieńczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.