łupić

See also: lupič

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *lupiti, from Proto-Balto-Slavic *láupīˀtei, from Proto-Indo-European *lowpéyeti.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈwu.pit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -upit͡ɕ
  • Syllabification: łu‧pić

Verb

łupić impf (perfective złupić)

  1. (transitive) to sack, to plunder
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation
Conjugation of łupić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive łupić
present tense 1st łupię łupimy
2nd łupisz łupicie
3rd łupi łupią
impersonal łupi się
past tense 1st łupiłem łupiłam łupiliśmy łupiłyśmy
2nd łupiłeś łupiłaś łupiliście łupiłyście
3rd łupił łupiła łupiło łupili łupiły
impersonal łupiono
future tense 1st będę łupił,
będę łupić
 będę łupiła,
będę łupić
 będziemy łupili,
będziemy łupić
 będziemy łupiły,
będziemy łupić
2nd będziesz łupił,
będziesz łupić
 będziesz łupiła,
będziesz łupić
 będziecie łupili,
będziecie łupić
 będziecie łupiły,
będziecie łupić
3rd będzie łupił,
będzie łupić
 będzie łupiła,
będzie łupić
 będzie łupiło,
będzie łupić
 będą łupili,
będą łupić
 będą łupiły,
będą łupić
impersonal będzie łupić się
conditional 1st łupiłbym łupiłabym łupilibyśmy łupiłybyśmy
2nd łupiłbyś łupiłabyś łupilibyście łupiłybyście
3rd łupiłby łupiłaby łupiłoby łupiliby łupiłyby
impersonal łupiono by
imperative 1st niech łupię łupmy
2nd łup łupcie
3rd niech łupi niech łupią
active adjectival participle łupiący łupiąca łupiące łupiący łupiące
passive adjectival participle łupiony łupiona łupione łupieni łupione
contemporary adverbial participle łupiąc
verbal noun łupienie

Further reading
  • łupić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • łupić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.