żydzić

Polish

Etymology

From żyd +‎ -ić.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɨ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -ɨd͡ʑit͡ɕ
  • Syllabification: ży‧dzić

Verb

żydzić impf (perfective pożydzić)

  1. (intransitive, colloquial) to skimp, to stint, to jew someone
    Synonym: skąpić

Conjugation
Conjugation of żydzić impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive żydzić
present tense 1st żydzę żydzimy
2nd żydzisz żydzicie
3rd żydzi żydzą
impersonal żydzi się
past tense 1st żydziłem żydziłam żydziliśmy żydziłyśmy
2nd żydziłeś żydziłaś żydziliście żydziłyście
3rd żydził żydziła żydziło żydzili żydziły
impersonal żydzono
future tense 1st będę żydził,
będę żydzić
 będę żydziła,
będę żydzić
 będziemy żydzili,
będziemy żydzić
 będziemy żydziły,
będziemy żydzić
2nd będziesz żydził,
będziesz żydzić
 będziesz żydziła,
będziesz żydzić
 będziecie żydzili,
będziecie żydzić
 będziecie żydziły,
będziecie żydzić
3rd będzie żydził,
będzie żydzić
 będzie żydziła,
będzie żydzić
 będzie żydziło,
będzie żydzić
 będą żydzili,
będą żydzić
 będą żydziły,
będą żydzić
impersonal będzie żydzić się
conditional 1st żydziłbym żydziłabym żydzilibyśmy żydziłybyśmy
2nd żydziłbyś żydziłabyś żydzilibyście żydziłybyście
3rd żydziłby żydziłaby żydziłoby żydziliby żydziłyby
impersonal żydzono by
imperative 1st niech żydzę żydźmy
2nd żydź żydźcie
3rd niech żydzi niech żydzą
active adjectival participle żydzący żydząca żydzące żydzący żydzące
contemporary adverbial participle żydząc
verbal noun żydzenie

Derived terms
adjective
  • zażydzony
noun
  • zażydzenie
verbs
adjective
nouns
verb

Further reading
  • żydzić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • żydzić in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.