αγένειος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek ἀγένειος (agéneios, “beardless, boyish”) from privative ἀ- (“not”) + γένειον (géneion, “beard”).[1] Synchronically analysable as α- +‎ γένι (“beard in Modern Greek”).

Pronunciation
  • IPA(key): /aˈʝe.ni.os/
  • Hyphenation: α‧γέ‧νει‧ος

Adjective

αγένειος • (agéneios) m (feminine αγένειος, neuter αγένειο)

  1. beardless, unbearded
  2. (figuratively) naive, youthful

Declension
Declension of αγένειος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative αγένειος • αγένειος • αγένειο • αγένειοι • αγένειοι • αγένεια •
genitive αγένειου • αγένειου • αγένειου • αγένειων • αγένειων • αγένειων •
accusative αγένειο • αγένειο • αγένειο • αγένειους • αγένειους • αγένεια •
vocative αγένειε • αγένειε • αγένειο • αγένειοι • αγένειοι • αγένεια •

See also

References
  1. Georgios Babiniotis (2002), “αγένειος”, in Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of the New Greek Language] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias, →ISBN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.