ατέλειωτος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀτελείωτος (ateleíōtos), morphologically α- (a-, “un-, a-, not”) +‎ τελειώνω (teleióno, “to finish”). Shift of stress backwards - dates from Medieval era.

Pronunciation
  • IPA(key): /aˈteʎotos/
  • Hyphenation: α‧τέ‧λειω‧τος

Adjective

ατέλειωτος • (atéleiotos) m (feminine ατέλειωτη, neuter ατέλειωτο)

  1. Alternative form of ατελείωτος (ateleíotos, “endless, unending, unfinished”)

Declension
Declension of ατέλειωτος
number 
case \ gender 		 singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ατέλειωτος • ατέλειωτη • ατέλειωτο • ατέλειωτοι • ατέλειωτες • ατέλειωτα •
genitive ατέλειωτου • ατέλειωτης • ατέλειωτου • ατέλειωτων • ατέλειωτων • ατέλειωτων •
accusative ατέλειωτο • ατέλειωτη • ατέλειωτο • ατέλειωτους • ατέλειωτες • ατέλειωτα •
vocative ατέλειωτε • ατέλειωτη • ατέλειωτο • ατέλειωτοι • ατέλειωτες • ατέλειωτα •
derivations Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ατέλειωτος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ατέλειωτος, etc.)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.