κανονικός
Greek
Etymology
From the Ancient Greek κανονικός (kanonikós) from κανών (kanṓn).
Pronunciation
- IPA(key): /kanoniˈkos/
- Hyphenation: κα‧νο‧νι‧κός
Adjective
κανονικός • (kanonikós) m (feminine κανονική, neuter κανονικό)
- regular, usual
- (grammar) regular (as in regular verb)
Declension
Declension of κανονικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | κανονικός • | κανονική • | κανονικό • | κανονικοί • | κανονικές • | κανονικά • |
| genitive | κανονικού • | κανονικής • | κανονικού • | κανονικών • | κανονικών • | κανονικών • |
| accusative | κανονικό • | κανονική • | κανονικό • | κανονικούς • | κανονικές • | κανονικά • |
| vocative | κανονικέ • | κανονική • | κανονικό • | κανονικοί • | κανονικές • | κανονικά • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο κανονικός, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο κανονικός, etc.) | |||||
Antonyms
- ανώμαλος (anómalos, “irregular”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.