λυτρόω

Ancient Greek

Etymology

From λύτρον (lútron, “a ransom, from λύω (lúō, “loosen”) +‎ -τρον (-tron, “a suffix forming instrument nouns”)”) +‎ -ω (-ō, “a verb forming suffix”)

Pronunciation
 

Verb

λυτρόω • (lutróō)

  1. release on receipt of a ransom, hold to ransom, for such a sum as is agreed on, redeem a pledge, release by payment of ransom, redeem, to be ransomed
  2. (passive) to be released from an obligation
  3. (mistranslation of hebrew) 'break the neck'

Conjugation
   Present: λυτρόω, λυτρόομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λυτρόω λυτρόεις λυτρόει λυτρόετον λυτρόετον λυτρόομεν λυτρόετε λυτρόουσῐ(ν)
subjunctive λυτρόω λυτρόῃς λυτρόῃ λυτρόητον λυτρόητον λυτρόωμεν λυτρόητε λυτρόωσῐ(ν)
optative λυτρόοιμῐ λυτρόοις λυτρόοι λυτρόοιτον λυτροοίτην λυτρόοιμεν λυτρόοιτε λυτρόοιεν
imperative   λύτροε λυτροέτω λυτρόετον λυτροέτων   λυτρόετε λυτροόντων
middle/
passive		 indicative λυτρόομαι λυτρόῃ,
λυτρόει		 λυτρόεται λυτρόεσθον λυτρόεσθον λυτροόμεθᾰ λυτρόεσθε λυτρόονται
subjunctive λυτρόωμαι λυτρόῃ λυτρόηται λυτρόησθον λυτρόησθον λυτροώμεθᾰ λυτρόησθε λυτρόωνται
optative λυτροοίμην λυτρόοιο λυτρόοιτο λυτρόοισθον λυτροοίσθην λυτροοίμεθᾰ λυτρόοισθε λυτρόοιντο
imperative   λυτρόου λυτροέσθω λυτρόεσθον λυτροέσθων   λυτρόεσθε λυτροέσθων
active middle/passive
infinitive λυτρόειν λυτρόεσθαι
participle m λυτρόων λυτροόμενος
f λυτρόουσᾰ λυτροομένη
n λυτρόον λυτροόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: λυτρῶ, λυτροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λυτρῶ λυτροῖς λυτροῖ λυτροῦτον λυτροῦτον λυτροῦμεν λυτροῦτε λυτροῦσῐ(ν)
subjunctive λυτρῶ λυτροῖς λυτροῖ λυτρῶτον λυτρῶτον λυτρῶμεν λυτρῶτε λυτρῶσῐ(ν)
optative λυτροίην,
λυτροῖμῐ		 λυτροίης,
λυτροῖς		 λυτροίη,
λυτροῖ		 λυτροῖτον,
λυτροίητον		 λυτροίτην,
λυτροιήτην		 λυτροῖμεν,
λυτροίημεν		 λυτροῖτε,
λυτροίητε		 λυτροῖεν,
λυτροίησᾰν
imperative   λύτρου λυτρούτω λυτροῦτον λυτρούτων   λυτροῦτε λυτρούντων
middle/
passive		 indicative λυτροῦμαι λυτροῖ λυτροῦται λυτροῦσθον λυτροῦσθον λυτρούμεθᾰ λυτροῦσθε λυτροῦνται
subjunctive λυτρῶμαι λυτροῖ λυτρῶται λυτρῶσθον λυτρῶσθον λυτρώμεθᾰ λυτρῶσθε λυτρῶνται
optative λυτροίμην λυτροῖο λυτροῖτο λυτροῖσθον λυτροίσθην λυτροίμεθᾰ λυτροῖσθε λυτροῖντο
imperative   λυτροῦ λυτρούσθω λυτροῦσθον λυτρούσθων   λυτροῦσθε λυτρούσθων
active middle/passive
infinitive λυτροῦν λυτροῦσθαι
participle m λυτρῶν λυτρούμενος
f λυτροῦσᾰ λυτρουμένη
n λυτροῦν λυτρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλύτροον, ἐλυτροόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλύτροον ἐλύτροες ἐλύτροε(ν) ἐλυτρόετον ἐλυτροέτην ἐλυτρόομεν ἐλυτρόετε ἐλύτροον
middle/
passive		 indicative ἐλυτροόμην ἐλυτρόου ἐλυτρόετο ἐλυτρόεσθον ἐλυτροέσθην ἐλυτροόμεθᾰ ἐλυτρόεσθε ἐλυτρόοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐλύτρουν, ἐλυτρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλύτρουν ἐλύτρους ἐλύτρου ἐλυτροῦτον ἐλυτρούτην ἐλυτροῦμεν ἐλυτροῦτε ἐλύτρουν
middle/
passive		 indicative ἐλυτρούμην ἐλυτροῦ ἐλυτροῦτο ἐλυτροῦσθον ἐλυτρούσθην ἐλυτρούμεθᾰ ἐλυτροῦσθε ἐλυτροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: λυτρώσω, λυτρώσομαι, λυτρωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λυτρώσω λυτρώσεις λυτρώσει λυτρώσετον λυτρώσετον λυτρώσομεν λυτρώσετε λυτρώσουσῐ(ν)
optative λυτρώσοιμῐ λυτρώσοις λυτρώσοι λυτρώσοιτον λυτρωσοίτην λυτρώσοιμεν λυτρώσοιτε λυτρώσοιεν
middle indicative λυτρώσομαι λυτρώσῃ,
λυτρώσει		 λυτρώσεται λυτρώσεσθον λυτρώσεσθον λυτρωσόμεθᾰ λυτρώσεσθε λυτρώσονται
optative λυτρωσοίμην λυτρώσοιο λυτρώσοιτο λυτρώσοισθον λυτρωσοίσθην λυτρωσοίμεθᾰ λυτρώσοισθε λυτρώσοιντο
passive indicative λυτρωθήσομαι λυτρωθήσῃ λυτρωθήσεται λυτρωθήσεσθον λυτρωθήσεσθον λυτρωθησόμεθᾰ λυτρωθήσεσθε λυτρωθήσονται
optative λυτρωθησοίμην λυτρωθήσοιο λυτρωθήσοιτο λυτρωθήσοισθον λυτρωθησοίσθην λυτρωθησοίμεθᾰ λυτρωθήσοισθε λυτρωθήσοιντο
active middle passive
infinitive λυτρώσειν λυτρώσεσθαι λυτρωθήσεσθαι
participle m λυτρώσων λυτρωσόμενος λυτρωθησόμενος
f λυτρώσουσᾰ λυτρωσομένη λυτρωθησομένη
n λυτρῶσον λυτρωσόμενον λυτρωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐλύτρωσᾰ, ἐλυτρωσᾰ́μην, ἐλυτρώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλύτρωσᾰ ἐλύτρωσᾰς ἐλύτρωσε(ν) ἐλυτρώσᾰτον ἐλυτρωσᾰ́την ἐλυτρώσᾰμεν ἐλυτρώσᾰτε ἐλύτρωσᾰν
subjunctive λυτρώσω λυτρώσῃς λυτρώσῃ λυτρώσητον λυτρώσητον λυτρώσωμεν λυτρώσητε λυτρώσωσῐ(ν)
optative λυτρώσαιμῐ λυτρώσειᾰς,
λυτρώσαις		 λυτρώσειε(ν),
λυτρώσαι		 λυτρώσαιτον λυτρωσαίτην λυτρώσαιμεν λυτρώσαιτε λυτρώσειᾰν,
λυτρώσαιεν
imperative   λύτρωσον λυτρωσᾰ́τω λυτρώσᾰτον λυτρωσᾰ́των   λυτρώσᾰτε λυτρωσᾰ́ντων
middle indicative ἐλυτρωσᾰ́μην ἐλυτρώσω ἐλυτρώσᾰτο ἐλυτρώσᾰσθον ἐλυτρωσᾰ́σθην ἐλυτρωσᾰ́μεθᾰ ἐλυτρώσᾰσθε ἐλυτρώσᾰντο
subjunctive λυτρώσωμαι λυτρώσῃ λυτρώσηται λυτρώσησθον λυτρώσησθον λυτρωσώμεθᾰ λυτρώσησθε λυτρώσωνται
optative λυτρωσαίμην λυτρώσαιο λυτρώσαιτο λυτρώσαισθον λυτρωσαίσθην λυτρωσαίμεθᾰ λυτρώσαισθε λυτρώσαιντο
imperative   λύτρωσαι λυτρωσᾰ́σθω λυτρώσᾰσθον λυτρωσᾰ́σθων   λυτρώσᾰσθε λυτρωσᾰ́σθων
passive indicative ἐλυτρώθην ἐλυτρώθης ἐλυτρώθη ἐλυτρώθητον ἐλυτρωθήτην ἐλυτρώθημεν ἐλυτρώθητε ἐλυτρώθησᾰν
subjunctive λυτρωθῶ λυτρωθῇς λυτρωθῇ λυτρωθῆτον λυτρωθῆτον λυτρωθῶμεν λυτρωθῆτε λυτρωθῶσῐ(ν)
optative λυτρωθείην λυτρωθείης λυτρωθείη λυτρωθεῖτον,
λυτρωθείητον		 λυτρωθείτην,
λυτρωθειήτην		 λυτρωθεῖμεν,
λυτρωθείημεν		 λυτρωθεῖτε,
λυτρωθείητε		 λυτρωθεῖεν,
λυτρωθείησᾰν
imperative   λυτρώθητῐ λυτρωθήτω λυτρώθητον λυτρωθήτων   λυτρώθητε λυτρωθέντων
active middle passive
infinitive λυτρῶσαι λυτρώσᾰσθαι λυτρωθῆναι
participle m λυτρώσᾱς λυτρωσᾰ́μενος λυτρωθείς
f λυτρώσᾱσᾰ λυτρωσᾰμένη λυτρωθεῖσᾰ
n λυτρῶσᾰν λυτρωσᾰ́μενον λυτρωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: λελύτρωκᾰ, λελύτρωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative λελύτρωκᾰ λελύτρωκᾰς λελύτρωκε(ν) λελυτρώκᾰτον λελυτρώκᾰτον λελυτρώκᾰμεν λελυτρώκᾰτε λελυτρώκᾱσῐ(ν)
subjunctive λελυτρώκω λελυτρώκῃς λελυτρώκῃ λελυτρώκητον λελυτρώκητον λελυτρώκωμεν λελυτρώκητε λελυτρώκωσῐ(ν)
optative λελυτρώκοιμῐ,
λελυτρωκοίην		 λελυτρώκοις,
λελυτρωκοίης		 λελυτρώκοι,
λελυτρωκοίη		 λελυτρώκοιτον λελυτρωκοίτην λελυτρώκοιμεν λελυτρώκοιτε λελυτρώκοιεν
imperative   λελύτρωκε λελυτρωκέτω λελυτρώκετον λελυτρωκέτων   λελυτρώκετε λελυτρωκόντων
middle/
passive		 indicative λελύτρωμαι λελύτρωσαι λελύτρωται λελύτρωσθον λελύτρωσθον λελυτρώμεθᾰ λελύτρωσθε λελύτρωνται
subjunctive λελυτρωμένος ὦ λελυτρωμένος ᾖς λελυτρωμένος ᾖ λελυτρωμένω ἦτον λελυτρωμένω ἦτον λελυτρωμένοι ὦμεν λελυτρωμένοι ἦτε λελυτρωμένοι ὦσῐ(ν)
optative λελυτρωμένος εἴην λελυτρωμένος εἴης λελυτρωμένος εἴη λελυτρωμένω εἴητον/εἶτον λελυτρωμένω εἰήτην/εἴτην λελυτρωμένοι εἴημεν/εἶμεν λελυτρωμένοι εἴητε/εἶτε λελυτρωμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   λελύτρωσο λελυτρώσθω λελύτρωσθον λελυτρώσθων   λελύτρωσθε λελυτρώσθων
active middle/passive
infinitive λελυτρωκέναι λελυτρῶσθαι
participle m λελυτρωκώς λελυτρωμένος
f λελυτρωκυῖᾰ λελυτρωμένη
n λελυτρωκός λελυτρωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐλελυτρώκειν, ἐλελυτρώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐλελυτρώκειν,
ἐλελυτρώκη		 ἐλελυτρώκεις,
ἐλελυτρώκης		 ἐλελυτρώκει(ν) ἐλελυτρώκετον ἐλελυτρωκέτην ἐλελυτρώκεμεν ἐλελυτρώκετε ἐλελυτρώκεσᾰν
middle/
passive		 indicative ἐλελυτρώμην ἐλελύτρωσο ἐλελύτρωτο ἐλελύτρωσθον ἐλελυτρώσθην ἐλελυτρώμεθᾰ ἐλελύτρωσθε ἐλελύτρωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.