πείνα

See also: πεῖνα

Greek

Etymology

Inherited from Ancient Greek πεῖνα (peîna).

Pronunciation

IPA^(key): /ˈpi.na/
Hyphenation: πεί‧να
Homophone: πίνα (pína)

Noun

πείνα • (peína) f (plural πείνες)

hunger, famine, starvation

Declension

declension of πείνα

case \ number	singular	plural
nominative	πείνα •	πείνες •
genitive	πείνας •	—
accusative	πείνα •	πείνες •
vocative	πείνα •	πείνες •

Synonyms

λιμός m (limós, “starvation”)
colloquial: λίμα f (líma), λόρδα f (lórda)

Related terms

πεινάλας m (peinálas), πεινάλα f (peinála) (colloquial)
πειναλέος (peinaléos)
πεινάω (peináo, “to be hungry”) / πεινώ (peinó)

Further reading

πείνα - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.