ултырыу

From Proto-Turkic *oltur- (“sit”).

• IPA^(key): [uɫ.tɯ̞r-], locally [u.tɯ̞r-]

ултырыу • (ultïrïw) (intransitive)

1. to sit, be in sitting position
   • Ural-batyr (Bashkir folk epic):

   Алтын тәхет өҫтөндә батша ҡыҙы ултырған, дүрт яғынан дүрт ҡоло тәхетен күтәргән.

   Altïn täxet öθtöndä batša qïðï ultïrğan, dürt yağïnan dürt qolo täxeten kütärgän.

   On top of a golden throne, padishah's daughter sat; four slaves from four sides raised her throne.

   Шым ғына ултыр, өнөң дә сыҡмаһын!

   Šïm ğïna ultïr, önöñ dä sïqmahïn!

   Sit quiet, so not a single sound of yours can be heard!

   Артҡы партала ултырған Самат һиҙҙермәй генә дәфтәренән бер бит йыртып алды ла самолёт яһаны.

   Artqï partala ultïrğan Samat hiððermäy genä däftärenän ber bit yïrtïp aldï la samolyot yahanï.

   Samat, who was sitting at the back school-desk, surreptitiously tore a page out of his notebook and made a (paper) plane.

2. to sit, sit down, take a sitting position

   Ултыр әле, һиңә әйтер һүҙем бар.

   Ultïr äle, hiñä äyter hüðem bar.

   Sit down, I have to tell you something.

3. to be located in a certain place
4. to occupy a post or position
5. (jail) to be in jail, serve time
6. (dust, sediment, etc.) to fall down, settle, precipitate etc.
7. to subside, sink, settle as the foundation of a house, etc.
8. to settle somewhere, fix one's residence in some place, establish a home, colony etc.

• ултырғыс (ultïrğïs, “chair”)