بك

See also: بک and تک

Ottoman Turkish

Etymology 1

See modern Turkish bey

Noun

بك (beg) (definite accusative بكی)

  1. ruler
  2. the ace in card- and boardgames
Descendants
  • Turkish: bey (see there for further descendants)
Borrowings
  • Arabic: بِيه (bīh), بَاي (bāy), بَيْك (bayk), بِيك (bīk), بِك (bik)
  • Bengali: বেগ (beg)
  • Central Kurdish: بەگ (beg)
  • Dutch: beg
  • English: beg, bek
  • Hindi: बेग़ (beġ)
  • Hungarian: bég
  • Japanese: ベグ (begu)
  • Latin: begus
  • Persian: بگ (beg), بیگ (beyg)
  • Macedonian: бег (beg)
  • Romanian: bei
  • Russian: бек (bek)
  • Serbo-Croatian: beg / бег
See also
    Playing cards in Ottoman Turkish · اسقامبیل (iskambil) (layout · text)
    بك (bey), برلی (birli) ایكیلی (ikili) اوچلی (üçlü) درتلی (dörtlü) بشلی (beşli) آلتیلی (altılı) یدیلی (yedili)
    سكزلی (sekizli) طقوزلی (dokuzlu) اونلی (onlu) باجاق (bacak), اوغلان (oğlan), فانتی (fanti) قیز (kız) پاپاز (papaz)

    References

    • Deny, Jean (1921) Grammaire de la langue turque (dialecte osmanli), Paris: Leroux, page 790
    • Zenker, Julius Theodor (1866), بك”, in Türkisch-arabisch-persisches Handwörterbuch, volume 1, Leipzig: Wilhelm Engelmann, page 204

    Etymology 2

    See modern Turkish ben (mole).

    Noun

    بك (beñ)

    1. freckle; mole
    • بكك (beñek, spot, speckle)

    Noun

    بك (beñ)

    1. Alternative form of بان (ban, moringa)

    Etymology 4

    From Proto-Turkic *bek (firm, solid).

    Adjective

    بك (bek)

    1. Alternative form of پك (pek, very; firm, solid).
    Descendants
    • (dialectal) Turkish: bek

    References

    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.