ἀσπαίρω

Ancient Greek

Alternative forms

σπαίρω (spaírō)

Etymology

The convinction that ἀ- in this verb is secondary has no basis. Rather the form without it will be secondary. From Proto-Indo-European *sperH- (“to kick”) together with Latin spernō (“to despise”), Sanskrit स्फुरति (sphurati, “to spurn”), Proto-Germanic *spurnaną (“to kick, trample”).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /as.pǎi̯.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /asˈpɛ.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /asˈpɛ.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /asˈpe.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /asˈpe.ro/

Verb

ἀσπαίρω • (aspaírō)

(of the dying) to gasp, pant, struggle, resist

Conjugation

Present: ἀσπαίρω, ἀσπαίρομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀσπαίρω	ἀσπαίρεις	ἀσπαίρει	ἀσπαίρετον	ἀσπαίρετον	ἀσπαίρομεν	ἀσπαίρετε	ἀσπαίρουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀσπαίρω	ἀσπαίρῃς	ἀσπαίρῃ	ἀσπαίρητον	ἀσπαίρητον	ἀσπαίρωμεν	ἀσπαίρητε	ἀσπαίρωσῐ(ν)
	optative	ἀσπαίροιμῐ	ἀσπαίροις	ἀσπαίροι	ἀσπαίροιτον	ἀσπαιροίτην	ἀσπαίροιμεν	ἀσπαίροιτε	ἀσπαίροιεν
	imperative		ἄσπαιρε	ἀσπαιρέτω	ἀσπαίρετον	ἀσπαιρέτων		ἀσπαίρετε	ἀσπαιρόντων
middle/ passive	indicative	ἀσπαίρομαι	ἀσπαίρῃ, ἀσπαίρει	ἀσπαίρεται	ἀσπαίρεσθον	ἀσπαίρεσθον	ἀσπαιρόμεθᾰ	ἀσπαίρεσθε	ἀσπαίρονται
	subjunctive	ἀσπαίρωμαι	ἀσπαίρῃ	ἀσπαίρηται	ἀσπαίρησθον	ἀσπαίρησθον	ἀσπαιρώμεθᾰ	ἀσπαίρησθε	ἀσπαίρωνται
	optative	ἀσπαιροίμην	ἀσπαίροιο	ἀσπαίροιτο	ἀσπαίροισθον	ἀσπαιροίσθην	ἀσπαιροίμεθᾰ	ἀσπαίροισθε	ἀσπαίροιντο
	imperative		ἀσπαίρου	ἀσπαιρέσθω	ἀσπαίρεσθον	ἀσπαιρέσθων		ἀσπαίρεσθε	ἀσπαιρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀσπαίρειν				ἀσπαίρεσθαι
participle	m	ἀσπαίρων				ἀσπαιρόμενος
	f	ἀσπαίρουσᾰ				ἀσπαιρομένη
	n	ἀσπαῖρον				ἀσπαιρόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἤσπαιρον, ἠσπαιρόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἤσπαιρον	ἤσπαιρες	ἤσπαιρε(ν)	ἠσπαίρετον	ἠσπαιρέτην	ἠσπαίρομεν	ἠσπαίρετε	ἤσπαιρον
middle/ passive	indicative	ἠσπαιρόμην	ἠσπαίρου	ἠσπαίρετο	ἠσπαίρεσθον	ἠσπαιρέσθην	ἠσπαιρόμεθᾰ	ἠσπαίρεσθε	ἠσπαίροντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.