çıkın

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish چیقین‎ (çıḳın, “a square cloth or handkerchief made into a round bundle”)[1], from Proto-Turkic *čïgïn (“parcel, pack”), from *čïg- (“to tie up a parcel, to sew with small stitches”) +‎ *-ïn[2][3].

Pronunciation 1
  • IPA(key): /t͡ʃɯˈkɯn/
  • Hyphenation: çı‧kın

Noun

çıkın (definite accusative çıkınyı, plural çıkınlar)

  1. A small cloth bundle; a bindle.
    Synonyms: bohça, (archaic) çıkı
Declension
Inflection
Nominative çıkın
Definite accusative çıkını
Singular Plural
Nominative çıkın çıkınlar
Definite accusative çıkını çıkınları
Dative çıkına çıkınlara
Locative çıkında çıkınlarda
Ablative çıkından çıkınlardan
Genitive çıkının çıkınların

Pronunciation 2
  • IPA(key): /ˈt͡ʃɯ.kɯn/

Verb

çıkın

  1. second-person plural imperative of çıkmak

References
  1. Redhouse, James W. (1890), “چیقین”, in A Turkish and English Lexicon, Constantinople: A. H. Boyajian, page 746
  2. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*čɨg-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
  3. Nişanyan, Sevan (2002–), “çıkın”, in Nişanyan Sözlük

Further reading
  • çıkın in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.