żydzieć

Polish

Etymology

From żyd +‎ -eć.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈʐɨ.d͡ʑɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɨd͡ʑɛt͡ɕ
  • Syllabification: ży‧dzieć

Verb

żydzieć impf (perfective zżydzieć)

  1. (intransitive, colloquial) to become stingy
    Synonym: skąpieć

Conjugation
Conjugation of żydzieć impf
    singular plural
person masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive żydzieć
present tense 1st żydzieję żydziejemy
2nd żydziejesz żydziejecie
3rd żydzieje żydzieją
impersonal żydzieje się
past tense 1st żydziałem żydziałam żydzieliśmy żydziałyśmy
2nd żydziałeś żydziałaś żydzieliście żydziałyście
3rd żydział żydziała żydziało żydzieli żydziały
impersonal żydziano
future tense 1st będę żydział,
będę żydzieć
 będę żydziała,
będę żydzieć
 będziemy żydzieli,
będziemy żydzieć
 będziemy żydziały,
będziemy żydzieć
2nd będziesz żydział,
będziesz żydzieć
 będziesz żydziała,
będziesz żydzieć
 będziecie żydzieli,
będziecie żydzieć
 będziecie żydziały,
będziecie żydzieć
3rd będzie żydział,
będzie żydzieć
 będzie żydziała,
będzie żydzieć
 będzie żydziało,
będzie żydzieć
 będą żydzieli,
będą żydzieć
 będą żydziały,
będą żydzieć
impersonal będzie żydzieć się
conditional 1st żydziałbym żydziałabym żydzielibyśmy żydziałybyśmy
2nd żydziałbyś żydziałabyś żydzielibyście żydziałybyście
3rd żydziałby żydziałaby żydziałoby żydzieliby żydziałyby
impersonal żydziano by
imperative 1st niech żydzieję żydziejmy
2nd żydziej żydziejcie
3rd niech żydzieje niech żydzieją
active adjectival participle żydziejący żydziejąca żydziejące żydziejący żydziejące
contemporary adverbial participle żydziejąc
verbal noun żydzenie
adjective
nouns
verb

Further reading
  • żydzieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • żydzieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.