γαμέω

Ancient Greek

Etymology

From γάμος (gámos, “marriage, matrimony”) +‎ -έω (-éō, denominative verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡa.mé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡaˈme.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣaˈme.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ɣaˈme.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ɣaˈme.o/

Verb

γαμέω • (gaméō)

I marry (a wife)
(middle) I give myself in marriage, I marry (a man)
(middle) I get a spouse for, I betroth (generally of parents for their children)

Inflection

Note that one of the future forms is identical to the present:

Present: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέω	γαμέεις	γαμέει	γαμέετον	γαμέετον	γαμέομεν	γαμέετε	γαμέουσῐ(ν)
	subjunctive	γαμέω	γαμέῃς	γαμέῃ	γαμέητον	γαμέητον	γαμέωμεν	γαμέητε	γαμέωσῐ(ν)
	optative	γαμέοιμῐ	γαμέοις	γαμέοι	γαμέοιτον	γαμεοίτην	γαμέοιμεν	γαμέοιτε	γαμέοιεν
	imperative		γάμεε	γαμεέτω	γαμέετον	γαμεέτων		γαμέετε	γαμεόντων
middle/ passive	indicative	γαμέομαι	γαμέῃ, γαμέει	γαμέεται	γαμέεσθον	γαμέεσθον	γαμεόμεθᾰ	γαμέεσθε	γαμέονται
	subjunctive	γαμέωμαι	γαμέῃ	γαμέηται	γαμέησθον	γαμέησθον	γαμεώμεθᾰ	γαμέησθε	γαμέωνται
	optative	γαμεοίμην	γαμέοιο	γαμέοιτο	γαμέοισθον	γαμεοίσθην	γαμεοίμεθᾰ	γαμέοισθε	γαμέοιντο
	imperative		γαμέου	γαμεέσθω	γαμέεσθον	γαμεέσθων		γαμέεσθε	γαμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γαμέειν				γαμέεσθαι
participle	m	γαμέων				γαμεόμενος
	f	γαμέουσᾰ				γαμεομένη
	n	γαμέον				γαμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμῶ	γαμεῖς	γαμεῖ	γαμεῖτον	γαμεῖτον	γαμοῦμεν	γαμεῖτε	γαμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	γαμῶ	γαμῇς	γαμῇ	γαμῆτον	γαμῆτον	γαμῶμεν	γαμῆτε	γαμῶσῐ(ν)
	optative	γαμοίην, γαμοῖμῐ	γαμοίης, γαμοῖς	γαμοίη, γαμοῖ	γαμοῖτον, γαμοίητον	γαμοίτην, γαμοιήτην	γαμοῖμεν, γαμοίημεν	γαμοῖτε, γαμοίητε	γαμοῖεν, γαμοίησᾰν
	imperative		γάμει	γαμείτω	γαμεῖτον	γαμείτων		γαμεῖτε	γαμούντων
middle/ passive	indicative	γαμοῦμαι	γαμεῖ, γαμῇ	γαμεῖται	γαμεῖσθον	γαμεῖσθον	γαμούμεθᾰ	γαμεῖσθε	γαμοῦνται
	subjunctive	γαμῶμαι	γαμῇ	γαμῆται	γαμῆσθον	γαμῆσθον	γαμώμεθᾰ	γαμῆσθε	γαμῶνται
	optative	γαμοίμην	γαμοῖο	γαμοῖτο	γαμοῖσθον	γαμοίσθην	γαμοίμεθᾰ	γαμοῖσθε	γαμοῖντο
	imperative		γαμοῦ	γαμείσθω	γαμεῖσθον	γαμείσθων		γαμεῖσθε	γαμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		γαμεῖν				γαμεῖσθαι
participle	m	γαμῶν				γαμούμενος
	f	γαμοῦσᾰ				γαμουμένη
	n	γαμοῦν				γαμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐγάμεον, ἐγαμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμεον	ἐγάμεες	ἐγάμεε(ν)	ἐγαμέετον	ἐγαμεέτην	ἐγαμέομεν	ἐγαμέετε	ἐγάμεον
middle/ passive	indicative	ἐγαμεόμην	ἐγαμέου	ἐγαμέετο	ἐγαμέεσθον	ἐγαμεέσθην	ἐγαμεόμεθᾰ	ἐγαμέεσθε	ἐγαμέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐγάμουν, ἐγαμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμουν	ἐγάμεις	ἐγάμει	ἐγαμεῖτον	ἐγαμείτην	ἐγαμοῦμεν	ἐγαμεῖτε	ἐγάμουν
middle/ passive	indicative	ἐγαμούμην	ἐγαμοῦ	ἐγαμεῖτο	ἐγαμεῖσθον	ἐγαμείσθην	ἐγαμούμεθᾰ	ἐγαμεῖσθε	ἐγαμοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέω	γαμέεις	γαμέει	γαμέετον	γαμέετον	γαμέομεν	γαμέετε	γαμέουσῐ(ν)
active	optative	γαμέοιμῐ	γαμέοις	γαμέοι	γαμέοιτον	γαμεοίτην	γαμέοιμεν	γαμέοιτε	γαμέοιεν
middle	indicative	γαμέομαι	γαμέῃ, γαμέει	γαμέεται	γαμέεσθον	γαμέεσθον	γαμεόμεθᾰ	γαμέεσθε	γαμέονται
middle	optative	γαμεοίμην	γαμέοιο	γαμέοιτο	γαμέοισθον	γαμεοίσθην	γαμεοίμεθᾰ	γαμέοισθε	γαμέοιντο
		active			middle
infinitive		γαμέειν			γαμέεσθαι
participle	m	γαμέων			γαμεόμενος
	f	γαμέουσᾰ			γαμεομένη
	n	γαμέον			γαμεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμῶ	γαμεῖς	γαμεῖ	γαμεῖτον	γαμεῖτον	γαμοῦμεν	γαμεῖτε	γαμοῦσῐ(ν)
active	optative	γαμοίην, γαμοῖμῐ	γαμοίης, γαμοῖς	γαμοίη, γαμοῖ	γαμοῖτον, γαμοίητον	γαμοίτην, γαμοιήτην	γαμοῖμεν, γαμοίημεν	γαμοῖτε, γαμοίητε	γαμοῖεν, γαμοίησᾰν
middle	indicative	γαμοῦμαι	γαμῇ	γαμεῖται	γαμεῖσθον	γαμεῖσθον	γαμούμεθᾰ	γαμεῖσθε	γαμοῦνται
middle	optative	γαμοίμην	γαμοῖο	γαμοῖτο	γαμοῖσθον	γαμοίσθην	γαμοίμεθᾰ	γαμοῖσθε	γαμοῖντο
		active			middle
infinitive		γαμεῖν			γαμεῖσθαι
participle	m	γαμῶν			γαμούμενος
	f	γαμοῦσᾰ			γαμουμένη
	n	γαμοῦν			γαμούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: γαμήσω, γαμήσομαι, γαμηθήσομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμήσω	γαμήσεις	γαμήσει	γαμήσετον	γαμήσετον	γαμήσομεν	γαμήσετε	γαμήσουσῐ(ν)
active	optative	γαμήσοιμῐ	γαμήσοις	γαμήσοι	γαμήσοιτον	γαμησοίτην	γαμήσοιμεν	γαμήσοιτε	γαμήσοιεν
middle	indicative	γαμήσομαι	γαμήσῃ, γαμήσει	γαμήσεται	γαμήσεσθον	γαμήσεσθον	γαμησόμεθᾰ	γαμήσεσθε	γαμήσονται
middle	optative	γαμησοίμην	γαμήσοιο	γαμήσοιτο	γαμήσοισθον	γαμησοίσθην	γαμησοίμεθᾰ	γαμήσοισθε	γαμήσοιντο
passive	indicative	γαμηθήσομαι	γαμηθήσῃ	γαμηθήσεται	γαμηθήσεσθον	γαμηθήσεσθον	γαμηθησόμεθᾰ	γαμηθήσεσθε	γαμηθήσονται
passive	optative	γαμηθησοίμην	γαμηθήσοιο	γαμηθήσοιτο	γαμηθήσοισθον	γαμηθησοίσθην	γαμηθησοίμεθᾰ	γαμηθήσοισθε	γαμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γαμήσειν			γαμήσεσθαι		γαμηθήσεσθαι
participle	m	γαμήσων			γαμησόμενος		γαμηθησόμενος
	f	γαμήσουσᾰ			γαμησομένη		γαμηθησομένη
	n	γαμῆσον			γαμησόμενον		γαμηθησόμενον

Future: γαμέσσω, γαμέσσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέσσω	γαμέσσεις	γαμέσσει	γαμέσσετον	γαμέσσετον	γαμέσσομεν	γαμέσσετε	γαμέσσουσῐ(ν)
active	optative	γαμέσσοιμῐ	γαμέσσοισ(θᾰ)	γαμέσσοι	γαμέσσοιτον	γαμεσσοίτην	γαμέσσοιμεν	γαμέσσοιτε	γαμέσσοιεν
middle	indicative	γαμέσσομαι	γαμέσσεαι	γαμέσσεται	γαμέσσεσθον	γαμέσσεσθον	γαμεσσόμε(σ)θᾰ	γαμέσσεσθε	γαμέσσονται
middle	optative	γαμεσσοίμην	γαμέσσοιο	γαμέσσοιτο	γαμέσσοισθον	γαμεσσοίσθην	γαμεσσοίμε(σ)θᾰ	γαμέσσοισθε	γαμεσσοίᾰτο
		active			middle
infinitive		γαμέσσειν/γαμεσσέμεν(αι)/γαμέσσμεν(αι)			γαμέσσεσθαι
participle	m	γαμέσσων			γαμεσσόμενος
	f	γαμέσσουσᾰ			γαμεσσομένη
	n	γαμέσσον			γαμεσσόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔγημᾰ, ἐγημᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγημᾰ	ἔγημᾰς	ἔγημε(ν)	ἐγήμᾰτον	ἐγημᾰ́την	ἐγήμᾰμεν	ἐγήμᾰτε	ἔγημᾰν
	subjunctive	γήμω	γήμῃς	γήμῃ	γήμητον	γήμητον	γήμωμεν	γήμητε	γήμωσῐ(ν)
	optative	γήμαιμῐ	γήμειᾰς, γήμαις	γήμειε(ν), γήμαι	γήμαιτον	γημαίτην	γήμαιμεν	γήμαιτε	γήμειᾰν, γήμαιεν
	imperative		γῆμον	γημᾰ́τω	γήμᾰτον	γημᾰ́των		γήμᾰτε	γημᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγημᾰ́μην	ἐγήμω	ἐγήμᾰτο	ἐγήμᾰσθον	ἐγημᾰ́σθην	ἐγημᾰ́μεθᾰ	ἐγήμᾰσθε	ἐγήμᾰντο
	subjunctive	γήμωμαι	γήμῃ	γήμηται	γήμησθον	γήμησθον	γημώμεθᾰ	γήμησθε	γήμωνται
	optative	γημαίμην	γήμαιο	γήμαιτο	γήμαισθον	γημαίσθην	γημαίμεθᾰ	γήμαισθε	γήμαιντο
	imperative		γῆμαι	γημᾰ́σθω	γήμᾰσθον	γημᾰ́σθων		γήμᾰσθε	γημᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		γῆμαι			γήμᾰσθαι
participle	m	γήμᾱς			γημᾰ́μενος
	f	γήμᾱσᾰ			γημᾰμένη
	n	γῆμᾰν			γημᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐγάμησᾰ, ἐγαμησᾰ́μην, ἐγαμήθην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμησᾰ	ἐγάμησᾰς	ἐγάμησε(ν)	ἐγαμήσᾰτον	ἐγαμησᾰ́την	ἐγαμήσᾰμεν	ἐγαμήσᾰτε	ἐγάμησᾰν
	subjunctive	γαμήσω	γαμήσῃς	γαμήσῃ	γαμήσητον	γαμήσητον	γαμήσωμεν	γαμήσητε	γαμήσωσῐ(ν)
	optative	γαμήσαιμῐ	γαμήσειᾰς, γαμήσαις	γαμήσειε(ν), γαμήσαι	γαμήσαιτον	γαμησαίτην	γαμήσαιμεν	γαμήσαιτε	γαμήσειᾰν, γαμήσαιεν
	imperative		γάμησον	γαμησᾰ́τω	γαμήσᾰτον	γαμησᾰ́των		γαμήσᾰτε	γαμησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐγαμησᾰ́μην	ἐγαμήσω	ἐγαμήσᾰτο	ἐγαμήσᾰσθον	ἐγαμησᾰ́σθην	ἐγαμησᾰ́μεθᾰ	ἐγαμήσᾰσθε	ἐγαμήσᾰντο
	subjunctive	γαμήσωμαι	γαμήσῃ	γαμήσηται	γαμήσησθον	γαμήσησθον	γαμησώμεθᾰ	γαμήσησθε	γαμήσωνται
	optative	γαμησαίμην	γαμήσαιο	γαμήσαιτο	γαμήσαισθον	γαμησαίσθην	γαμησαίμεθᾰ	γαμήσαισθε	γαμήσαιντο
	imperative		γάμησαι	γαμησᾰ́σθω	γαμήσᾰσθον	γαμησᾰ́σθων		γαμήσᾰσθε	γαμησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγαμήθην	ἐγαμήθης	ἐγαμήθη	ἐγαμήθητον	ἐγαμηθήτην	ἐγαμήθημεν	ἐγαμήθητε	ἐγαμήθησᾰν
	subjunctive	γαμηθῶ	γαμηθῇς	γαμηθῇ	γαμηθῆτον	γαμηθῆτον	γαμηθῶμεν	γαμηθῆτε	γαμηθῶσῐ(ν)
	optative	γαμηθείην	γαμηθείης	γαμηθείη	γαμηθεῖτον, γαμηθείητον	γαμηθείτην, γαμηθειήτην	γαμηθεῖμεν, γαμηθείημεν	γαμηθεῖτε, γαμηθείητε	γαμηθεῖεν, γαμηθείησᾰν
	imperative		γαμήθητῐ	γαμηθήτω	γαμήθητον	γαμηθήτων		γαμήθητε	γαμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γαμῆσαι			γαμήσᾰσθαι		γαμηθῆναι
participle	m	γαμήσᾱς			γαμησᾰ́μενος		γαμηθείς
	f	γαμήσᾱσᾰ			γαμησᾰμένη		γαμηθεῖσᾰ
	n	γαμῆσᾰν			γαμησᾰ́μενον		γαμηθέν

Perfect: γεγάμηκᾰ, γεγάμημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεγάμηκᾰ	γεγάμηκᾰς	γεγάμηκε(ν)	γεγαμήκᾰτον	γεγαμήκᾰτον	γεγαμήκᾰμεν	γεγαμήκᾰτε	γεγαμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγαμήκω	γεγαμήκῃς	γεγαμήκῃ	γεγαμήκητον	γεγαμήκητον	γεγαμήκωμεν	γεγαμήκητε	γεγαμήκωσῐ(ν)
	optative	γεγαμήκοιμῐ, γεγαμηκοίην	γεγαμήκοις, γεγαμηκοίης	γεγαμήκοι, γεγαμηκοίη	γεγαμήκοιτον	γεγαμηκοίτην	γεγαμήκοιμεν	γεγαμήκοιτε	γεγαμήκοιεν
	imperative		γεγάμηκε	γεγαμηκέτω	γεγαμήκετον	γεγαμηκέτων		γεγαμήκετε	γεγαμηκόντων
middle/ passive	indicative	γεγάμημαι	γεγάμησαι	γεγάμηται	γεγάμησθον	γεγάμησθον	γεγαμήμεθᾰ	γεγάμησθε	γεγάμηνται
	subjunctive	γεγαμημένος ὦ	γεγαμημένος ᾖς	γεγαμημένος ᾖ	γεγαμημένω ἦτον	γεγαμημένω ἦτον	γεγαμημένοι ὦμεν	γεγαμημένοι ἦτε	γεγαμημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγαμημένος εἴην	γεγαμημένος εἴης	γεγαμημένος εἴη	γεγαμημένω εἴητον/εἶτον	γεγαμημένω εἰήτην/εἴτην	γεγαμημένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγαμημένοι εἴητε/εἶτε	γεγαμημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γεγάμησο	γεγαμήσθω	γεγάμησθον	γεγαμήσθων		γεγάμησθε	γεγαμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγαμηκέναι				γεγαμῆσθαι
participle	m	γεγαμηκώς				γεγαμημένος
	f	γεγαμηκυῖᾰ				γεγαμημένη
	n	γεγαμηκός				γεγαμημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐγεγαμήκειν, ἐγεγαμήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγεγαμήκειν, ἐγεγαμήκη	ἐγεγαμήκεις, ἐγεγαμήκης	ἐγεγαμήκει(ν)	ἐγεγαμήκετον	ἐγεγαμηκέτην	ἐγεγαμήκεμεν	ἐγεγαμήκετε	ἐγεγαμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγεγαμήμην	ἐγεγάμησο	ἐγεγάμητο	ἐγεγάμησθον	ἐγεγαμήσθην	ἐγεγαμήμεθᾰ	ἐγεγάμησθε	ἐγεγάμηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

γαμετή (gametḗ)
γαμέτης (gamétēs)
εὐγαμία (eugamía)
εὔγαμος (eúgamos)

Descendants

Greek: γαμώ (gamó, “to fuck”)

References

“γαμέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
“γαμέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
“γαμέω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
γαμέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek–English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
γαμέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
γαμέω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2023)
“γαμέω”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
G1060 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- espouse idem, page 282.
- marry idem, page 515.
- mate idem, page 517.
- wed idem, page 971.
γαμέω - ΛΟΓΕΙΟΝ (since 2011) Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch) University of Chicago.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.