γεγενημένοι

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.ɡe.nɛː.mé.noi̯/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡɛ.ɡɛ.neˈmɛ.ny/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɣe.ɣe.niˈme.ny/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ny/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝe.ʝe.niˈme.ni/

Verb

γεγενημένοι • (gegenēménoi)

first/second/third-person plural perfect mediopassive subjunctive/optative of γίγνομαι (gígnomai)

Conjugation

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γέγονᾰ	γέγονᾰς	γέγονε(ν)	γεγόνᾰτον	γεγόνᾰτον	γεγόνᾰμεν	γεγόνᾰτε	γεγόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγόνω	γεγόνῃς	γεγόνῃ	γεγόνητον	γεγόνητον	γεγόνωμεν	γεγόνητε	γεγόνωσῐ(ν)
	optative	γεγόνοιμῐ, γεγονοίην	γεγόνοις, γεγονοίης	γεγόνοι, γεγονοίη	γεγόνοιτον	γεγονοίτην	γεγόνοιμεν	γεγόνοιτε	γεγόνοιεν
	imperative		γέγονε	γεγονέτω	γεγόνετον	γεγονέτων		γεγόνετε	γεγονόντων
middle/ passive	indicative	γεγένημαι	γεγένησαι	γεγένηται	γεγένησθον	γεγένησθον	γεγενήμεθᾰ	γεγένησθε	γεγένηνται
	subjunctive	γεγενημένος ὦ	γεγενημένος ᾖς	γεγενημένος ᾖ	γεγενημένω ἦτον	γεγενημένω ἦτον	γεγενημένοι ὦμεν	γεγενημένοι ἦτε	γεγενημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	γεγενημένος εἴην	γεγενημένος εἴης	γεγενημένος εἴη	γεγενημένω εἴητον/εἶτον	γεγενημένω εἰήτην/εἴτην	γεγενημένοι εἴημεν/εἶμεν	γεγενημένοι εἴητε/εἶτε	γεγενημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		γεγένησο	γεγενήσθω	γεγένησθον	γεγενήσθων		γεγένησθε	γεγενήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγονέναι				γεγενῆσθαι
participle	m	γεγονώς				γεγενημένος
	f	γεγονυῖᾰ				γεγενημένη
	n	γεγονός				γεγενημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Participle

γεγενημένοι • (gegenēménoi)

masculine nominative/vocative plural of γεγενημένος (gegenēménos)

Declension

First and second declension of γεγενημένος; γεγενημένη; γεγενημένον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	γεγενημένος gegenēménos	γεγενημένη gegenēménē	γεγενημένον gegenēménon	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένοι gegenēménoi	γεγενημέναι gegenēménai	γεγενημένᾰ gegenēména
Genitive	γεγενημένου gegenēménou	γεγενημένης gegenēménēs	γεγενημένου gegenēménou	γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημέναιν gegenēménain	γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημένων gegenēménōn	γεγενημένων gegenēménōn	γεγενημένων gegenēménōn
Dative	γεγενημένῳ gegenēménōi	γεγενημένῃ gegenēménēi	γεγενημένῳ gegenēménōi	γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημέναιν gegenēménain	γεγενημένοιν gegenēménoin	γεγενημένοις gegenēménois	γεγενημέναις gegenēménais	γεγενημένοις gegenēménois
Accusative	γεγενημένον gegenēménon	γεγενημένην gegenēménēn	γεγενημένον gegenēménon	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένους gegenēménous	γεγενημένᾱς gegenēménās	γεγενημένᾰ gegenēména
Vocative	γεγενημένε gegenēméne	γεγενημένη gegenēménē	γεγενημένον gegenēménon	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένᾱ gegenēménā	γεγενημένω gegenēménō	γεγενημένοι gegenēménoi	γεγενημέναι gegenēménai	γεγενημένᾰ gegenēména
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	γεγενημένως gegenēménōs			γεγενημενώτερος gegenēmenṓteros			γεγενημενώτᾰτος gegenēmenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.