δαίω

Ancient Greek

Pronunciation
 

Etymology 1

From earlier *δαϝιω (*dawiō); ultimately from Proto-Indo-European *deh₂w-. Cognates include Proto-Celtic *dawyeti, Tocharian A twās; perhaps related to Latin duellum, bellum (“war”). Perhaps etymologically related to dagger.

Verb

δαίω • (daíō)

  1. (transitive) to light up, to kindle, to set on fire
  2. (transitive) to burn up
  3. (passive) to burn, to blaze
Conjugation
   Present: δαίω, δαίομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαίω δαίεις δαίει δαίετον δαίετον δαίομεν δαίετε δαίουσῐ(ν)
subjunctive δαίω δαίῃς δαίῃ δαίητον δαίητον δαίωμεν δαίητε δαίωσῐ(ν)
optative δαίοιμῐ δαίοις δαίοι δαίοιτον δαιοίτην δαίοιμεν δαίοιτε δαίοιεν
imperative   δαῖε δαιέτω δαίετον δαιέτων   δαίετε δαιόντων
middle/
passive		 indicative δαίομαι δαίῃ,
δαίει		 δαίεται δαίεσθον δαίεσθον δαιόμεθᾰ δαίεσθε δαίονται
subjunctive δαίωμαι δαίῃ δαίηται δαίησθον δαίησθον δαιώμεθᾰ δαίησθε δαίωνται
optative δαιοίμην δαίοιο δαίοιτο δαίοισθον δαιοίσθην δαιοίμεθᾰ δαίοισθε δαίοιντο
imperative   δαίου δαιέσθω δαίεσθον δαιέσθων   δαίεσθε δαιέσθων
active middle/passive
infinitive δαίειν δαίεσθαι
participle m δαίων δαιόμενος
f δαίουσᾰ δαιομένη
n δαῖον δαιόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔδαιον, ἐδαιόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδαιον ἔδαιες ἔδαιε(ν) ἐδαίετον ἐδαιέτην ἐδαίομεν ἐδαίετε ἔδαιον
middle/
passive		 indicative ἐδαιόμην ἐδαίου ἐδαίετο ἐδαίεσθον ἐδαιέσθην ἐδαιόμεθᾰ ἐδαίεσθε ἐδαίοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Antonyms
Derived terms

Etymology 2

Ultimately from Proto-Indo-European *deh₂y- (“to share”).[1] Compare Sanskrit दयते (dayate).

Verb

δαίω • (daíō)

  1. (transitive, usually middle) to divide, to share
  2. (transitive) to host (a feast)
  3. (passive) to be torn, to ache
Conjugation
   Present: δαίω, δαίομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative δαίω δαίεις δαίει δαίετον δαίετον δαίομεν δαίετε δαίουσῐ(ν)
subjunctive δαίω δαίῃς δαίῃ δαίητον δαίητον δαίωμεν δαίητε δαίωσῐ(ν)
optative δαίοιμῐ δαίοις δαίοι δαίοιτον δαιοίτην δαίοιμεν δαίοιτε δαίοιεν
imperative   δαῖε δαιέτω δαίετον δαιέτων   δαίετε δαιόντων
middle/
passive		 indicative δαίομαι δαίῃ,
δαίει		 δαίεται δαίεσθον δαίεσθον δαιόμεθᾰ δαίεσθε δαίονται
subjunctive δαίωμαι δαίῃ δαίηται δαίησθον δαίησθον δαιώμεθᾰ δαίησθε δαίωνται
optative δαιοίμην δαίοιο δαίοιτο δαίοισθον δαιοίσθην δαιοίμεθᾰ δαίοισθε δαίοιντο
imperative   δαίου δαιέσθω δαίεσθον δαιέσθων   δαίεσθε δαιέσθων
active middle/passive
infinitive δαίειν δαίεσθαι
participle m δαίων δαιόμενος
f δαίουσᾰ δαιομένη
n δαῖον δαιόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἔδαιον, ἐδαιόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδαιον ἔδαιες ἔδαιε(ν) ἐδαίετον ἐδαιέτην ἐδαίομεν ἐδαίετε ἔδαιον
middle/
passive		 indicative ἐδαιόμην ἐδαίου ἐδαίετο ἐδαίεσθον ἐδαιέσθην ἐδαιόμεθᾰ ἐδαίεσθε ἐδαίοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἔδαισᾰ, ἐδαισᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἔδαισᾰ ἔδαισᾰς ἔδαισε(ν) ἐδαίσᾰτον ἐδαισᾰ́την ἐδαίσᾰμεν ἐδαίσᾰτε ἔδαισᾰν
subjunctive δαίσω δαίσῃς δαίσῃ δαίσητον δαίσητον δαίσωμεν δαίσητε δαίσωσῐ(ν)
optative δαίσαιμῐ δαίσειᾰς,
δαίσαις		 δαίσειε(ν),
δαίσαι		 δαίσαιτον δαισαίτην δαίσαιμεν δαίσαιτε δαίσειᾰν,
δαίσαιεν
imperative   δαῖσον δαισᾰ́τω δαίσᾰτον δαισᾰ́των   δαίσᾰτε δαισᾰ́ντων
middle indicative ἐδαισᾰ́μην ἐδαίσω ἐδαίσᾰτο ἐδαίσᾰσθον ἐδαισᾰ́σθην ἐδαισᾰ́μεθᾰ ἐδαίσᾰσθε ἐδαίσᾰντο
subjunctive δαίσωμαι δαίσῃ δαίσηται δαίσησθον δαίσησθον δαισώμεθᾰ δαίσησθε δαίσωνται
optative δαισαίμην δαίσαιο δαίσαιτο δαίσαισθον δαισαίσθην δαισαίμεθᾰ δαίσαισθε δαίσαιντο
imperative   δαῖσαι δαισᾰ́σθω δαίσᾰσθον δαισᾰ́σθων   δαίσᾰσθε δαισᾰ́σθων
active middle
infinitive δαῖσαι δαίσᾰσθαι
participle m δαίσᾱς δαισᾰ́μενος
f δαίσᾱσᾰ δαισᾰμένη
n δαῖσᾰν δαισᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: δεδαίαμαι (Ionic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle/
passive		 indicative δεδαίαμαι δεδαίασαι δεδαίαται δεδαίασθον δεδαίασθον δεδαιάμεθᾰ δεδαίασθε δεδαίανται
subjunctive δεδαιαμένος ὦ δεδαιαμένος ᾖς δεδαιαμένος ᾖ δεδαιαμένω ἦτον δεδαιαμένω ἦτον δεδαιαμένοι ὦμεν δεδαιαμένοι ἦτε δεδαιαμένοι ὦσῐ(ν)
optative δεδαιαμένος εἴην δεδαιαμένος εἴης δεδαιαμένος εἴη δεδαιαμένω εἴητον/εἶτον δεδαιαμένω εἰήτην/εἴτην δεδαιαμένοι εἴημεν/εἶμεν δεδαιαμένοι εἴητε/εἶτε δεδαιαμένοι εἴησᾰν/εἶεν
imperative   δεδαίασο δεδαιάσθω δεδαίασθον δεδαιάσθων   δεδαίασθε δεδαιάσθων
middle/passive
infinitive δεδαιᾶσθαι
participle m δεδαιαμένος
f δεδαιαμένη
n δεδαιαμένον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
Synonyms

Further reading
  • “δαίω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
  • “δαίω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
  • “δαίω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
  • δαίω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
  • δαίω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963

References
  1. Beekes, Robert S. P. (2010), “δαίομαι”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 297-298
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.