δεύω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /děu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈde.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðe.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðe.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðe.vo/

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

δεύω • (deúō)

to wet, moisten, drench
stir liquid with dry mass
make flow

Conjugation

Present: δεύω, δεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεύω	δεύεις	δεύει	δεύετον	δεύετον	δεύομεν	δεύετε	δεύουσῐ(ν)
	subjunctive	δεύω	δεύῃς	δεύῃ	δεύητον	δεύητον	δεύωμεν	δεύητε	δεύωσῐ(ν)
	optative	δεύοιμῐ	δεύοις	δεύοι	δεύοιτον	δευοίτην	δεύοιμεν	δεύοιτε	δεύοιεν
	imperative		δεῦε	δευέτω	δεύετον	δευέτων		δεύετε	δευόντων
middle/ passive	indicative	δεύομαι	δεύῃ, δεύει	δεύεται	δεύεσθον	δεύεσθον	δευόμεθᾰ	δεύεσθε	δεύονται
	subjunctive	δεύωμαι	δεύῃ	δεύηται	δεύησθον	δεύησθον	δευώμεθᾰ	δεύησθε	δεύωνται
	optative	δευοίμην	δεύοιο	δεύοιτο	δεύοισθον	δευοίσθην	δευοίμεθᾰ	δεύοισθε	δεύοιντο
	imperative		δεύου	δευέσθω	δεύεσθον	δευέσθων		δεύεσθε	δευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεύειν				δεύεσθαι
participle	m	δεύων				δευόμενος
	f	δεύουσᾰ				δευομένη
	n	δεῦον				δευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔδευον, ἐδευόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδευον	ἔδευες	ἔδευε(ν)	ἐδεύετον	ἐδευέτην	ἐδεύομεν	ἐδεύετε	ἔδευον
middle/ passive	indicative	ἐδευόμην	ἐδεύου	ἐδεύετο	ἐδεύεσθον	ἐδευέσθην	ἐδευόμεθᾰ	ἐδεύεσθε	ἐδεύοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δεῦον, δευόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεῦον	δεῦες	δεῦε(ν)	δεύετον	δευέτην	δεύομεν	δεύετε	δεῦον
middle/ passive	indicative	δευόμην	δεύου	δεύετο	δεύεσθον	δευέσθην	δευόμε(σ)θᾰ	δεύεσθε	δεύοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δεύεσκον, δευεσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεύεσκον	δεύεσκες	δεύεσκε(ν)	δευέσκετον	δευεσκέτην	δευέσκομεν	δευέσκετε	δεύεσκον
middle/ passive	indicative	δευεσκόμην	δευέσκου	δευέσκετο	δευέσκεσθον	δευεσκέσθην	δευεσκόμεθᾰ	δευέσκεσθε	δευέσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: δεῦσον, δευσόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεῦσον	δεῦσες	δεῦσε(ν)	δεύσετον	δευσέτην	δεύσομεν	δεύσετε	δεῦσον
middle/ passive	indicative	δευσόμην	δεύσου	δεύσετο	δεύσεσθον	δευσέσθην	δευσόμεθᾰ	δεύσεσθε	δεύσοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔδευσᾰ, ἐδευσᾰ́μην, ἐδεύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδευσᾰ	ἔδευσᾰς	ἔδευσε(ν)	ἐδεύσᾰτον	ἐδευσᾰ́την	ἐδεύσᾰμεν	ἐδεύσᾰτε	ἔδευσᾰν
	subjunctive	δεύσω	δεύσῃς	δεύσῃ	δεύσητον	δεύσητον	δεύσωμεν	δεύσητε	δεύσωσῐ(ν)
	optative	δεύσαιμῐ	δεύσειᾰς, δεύσαις	δεύσειε(ν), δεύσαι	δεύσαιτον	δευσαίτην	δεύσαιμεν	δεύσαιτε	δεύσειᾰν, δεύσαιεν
	imperative		δεῦσον	δευσᾰ́τω	δεύσᾰτον	δευσᾰ́των		δεύσᾰτε	δευσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδευσᾰ́μην	ἐδεύσω	ἐδεύσᾰτο	ἐδεύσᾰσθον	ἐδευσᾰ́σθην	ἐδευσᾰ́μεθᾰ	ἐδεύσᾰσθε	ἐδεύσᾰντο
	subjunctive	δεύσωμαι	δεύσῃ	δεύσηται	δεύσησθον	δεύσησθον	δευσώμεθᾰ	δεύσησθε	δεύσωνται
	optative	δευσαίμην	δεύσαιο	δεύσαιτο	δεύσαισθον	δευσαίσθην	δευσαίμεθᾰ	δεύσαισθε	δεύσαιντο
	imperative		δεῦσαι	δευσᾰ́σθω	δεύσᾰσθον	δευσᾰ́σθων		δεύσᾰσθε	δευσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐδεύθην	ἐδεύθης	ἐδεύθη	ἐδεύθητον	ἐδευθήτην	ἐδεύθημεν	ἐδεύθητε	ἐδεύθησᾰν
	subjunctive	δευθῶ	δευθῇς	δευθῇ	δευθῆτον	δευθῆτον	δευθῶμεν	δευθῆτε	δευθῶσῐ(ν)
	optative	δευθείην	δευθείης	δευθείη	δευθεῖτον, δευθείητον	δευθείτην, δευθειήτην	δευθεῖμεν, δευθείημεν	δευθεῖτε, δευθείητε	δευθεῖεν, δευθείησᾰν
	imperative		δεύθητῐ	δευθήτω	δεύθητον	δευθήτων		δεύθητε	δευθέντων
		active			middle		passive
infinitive		δεῦσαι			δεύσᾰσθαι		δευθῆναι
participle	m	δεύσᾱς			δευσᾰ́μενος		δευθείς
	f	δεύσᾱσᾰ			δευσᾰμένη		δευθεῖσᾰ
	n	δεῦσᾰν			δευσᾰ́μενον		δευθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: δέδευμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δέδευμαι	δέδευσαι	δέδευται	δέδευσθον	δέδευσθον	δεδεύμεθᾰ	δέδευσθε	δέδευνται
	subjunctive	δεδευμένος ὦ	δεδευμένος ᾖς	δεδευμένος ᾖ	δεδευμένω ἦτον	δεδευμένω ἦτον	δεδευμένοι ὦμεν	δεδευμένοι ἦτε	δεδευμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	δεδευμένος εἴην	δεδευμένος εἴης	δεδευμένος εἴη	δεδευμένω εἴητον/εἶτον	δεδευμένω εἰήτην/εἴτην	δεδευμένοι εἴημεν/εἶμεν	δεδευμένοι εἴητε/εἶτε	δεδευμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		δέδευσο	δεδεύσθω	δέδευσθον	δεδεύσθων		δέδευσθε	δεδεύσθων

infinitive						δεδεῦσθαι
participle	m					δεδευμένος
	f					δεδευμένη
	n					δεδευμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

δεῦμα (deûma)
δευτήρ (deutḗr)

Verb

δεύω • (deúō)

Epic and Aeolic form of δέω (déō, “to lack, need, require”)

Conjugation

Homer uses the two active forms ἐδεύησε and δῆσε, but in general this is a deponent verb.

Present: δεύομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δεύομαι	δεύεαι	δεύεται	δεύεσθον	δεύεσθον	δευόμε(σ)θᾰ	δεύεσθε	δεύονται
	subjunctive	δεύωμαι, δευώμαιμῐ	δεύηαι, δεύηαι	δεύηται, δευήταισῐ	δεύησθον	δεύησθον	δευώμε(σ)θᾰ	δεύησθε	δεύωνται
	optative	δευοίμην	δεύοιο	δεύοιτο	δεύοισθον	δευοίσθην	δευοίμε(σ)θᾰ	δεύοισθε	δευοίᾰτο
	imperative		δεύεο	δευέσθω	δεύεσθον	δευέσθων		δεύεσθε	δευέσθων

infinitive						δεύεσθαι
participle	m					δευόμενος
	f					δευομένη
	n					δευόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐδευόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐδευόμην	ἐδεύου, ἐδεύεο	ἐδεύετο	ἐδεύεσθον	ἐδευέσθην	ἐδευόμε(σ)θᾰ	ἐδεύεσθε	ἐδεύοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: δευήσομαι (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	δευήσομαι	δευήσεαι	δευήσεται	δευήσεσθον	δευήσεσθον	δευησόμε(σ)θᾰ	δευήσεσθε	δευήσονται
middle	optative	δευησοίμην	δευήσοιο	δευήσοιτο	δευήσοισθον	δευησοίσθην	δευησοίμε(σ)θᾰ	δευήσοισθε	δευησοίᾰτο
					middle
infinitive					δευήσεσθαι
participle	m				δευησόμενος
	f				δευησομένη
	n				δευησόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐδεύησᾰ, ἐδευησᾰ́μην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐδεύησᾰ	ἐδεύησᾰς	ἐδεύησε(ν)	ἐδευήσᾰτον	ἐδευησᾰ́την	ἐδευήσᾰμεν	ἐδευήσᾰτε	ἐδεύησᾰν
	subjunctive	δευήσω, δευήσωμῐ	δευήσῃς, δευήσῃσθᾰ	δευήσῃ, δευήσῃσῐ	δευήσητον	δευήσητον	δευήσωμεν	δευήσητε	δευήσωσῐ(ν)
	optative	δευήσαιμῐ	δευήσαις, δευήσαισθᾰ, δευήσειᾰς	δευήσειε(ν), δευήσαι	δευησεῖτον	δευησείτην	δευησεῖμεν	δευησεῖτε	δευησεῖεν
	imperative		δεύησον	δευησᾰ́τω	δευήσᾰτον	δευησᾰ́των		δευήσᾰτε	δευησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐδευησᾰ́μην	ἐδευήσω	ἐδευήσᾰτο	ἐδευήσᾰσθον	ἐδευησᾰ́σθην	ἐδευησᾰ́με(σ)θᾰ	ἐδευήσᾰσθε	ἐδευήσᾰντο
	subjunctive	δευήσωμαι, δευησώμαιμῐ	δευήσηαι, δευήσηαι	δευήσηται, δευησήταισῐ	δευήσησθον	δευήσησθον	δευησώμε(σ)θᾰ	δευήσησθε	δευήσωνται
	optative	δευησαίμην	δευήσαιο	δευήσαιτο	δευήσαισθον	δευησαίσθην	δευησαίμε(σ)θᾰ	δευήσαισθε	δευησαίᾰτο
	imperative		δεύησαι	δευησᾰ́σθω	δευήσᾰσθον	δευησᾰ́σθων		δευήσᾰσθε	δευησᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		δευῆσαι/δευησᾰ́μεν/δευησᾰμέναι			δευήσᾰσθαι
participle	m	δευήσᾱς			δευησᾰ́μενος
	f	δευήσᾱσᾰ			δευησᾰμένη
	n	δευῆσᾰν			δευησᾰ́μενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

δεύω

Ancient Greek

Pronunciation

Etymology 1

Verb

Conjugation

Derived terms

Verb

Conjugation

Further reading