καρδινάλιος
Greek
Etymology
Learnedly, from Byzantine Greek καρδινάλιος (kardinálios), from New Latin cardinālis (“pertaining to a hinge, that on which something turns or depends”).
Pronunciation
- IPA(key): /kaɾ.ðiˈna.li.os/
- Hyphenation: καρ‧δι‧νά‧λι‧ος
Declension
declension of καρδινάλιος
| case \ number | singular | plural |
|---|---|---|
| nominative | καρδινάλιος • | καρδινάλιοι • |
| genitive | καρδιναλίου • καρδινάλιου • | καρδιναλίων • καρδινάλιων • |
| accusative | καρδινάλιο • | καρδιναλίους • καρδινάλιους • |
| vocative | καρδινάλιε • | καρδινάλιοι • |
Further reading
- καρδινάλιος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.