κατάληξη
Greek
Etymology
From Greek κατάληξις (katálēxis).
Noun
κατάληξη • (katálixi) f (plural καταλήξεις)
Declension
declension of κατάληξη
| case \ number | singular | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| genitive | κατάληξης • | καταλήξεων • | |
| accusative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| vocative | κατάληξη • | καταλήξεις • | |
| Older or formal genitive singular: καταλήξεως • | |||
Related terms
- ακατάληκτος (akatáliktos, “without end”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.