κειμένω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /keː.mé.nɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kiˈmɛ.no/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /kiˈme.no/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈme.no/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈme.no/

Participle

κειμένω • (keiménō)

masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of κείμενος (keímenos)

Declension

First and second declension of κείμενος; κειμένη; κείμενον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κείμενος keímenos	κειμένη keiménē	κείμενον keímenon	κειμένω keiménō	κειμένᾱ keiménā	κειμένω keiménō	κείμενοι keímenoi	κείμεναι keímenai	κείμενᾰ keímena
Genitive	κειμένου keiménou	κειμένης keiménēs	κειμένου keiménou	κειμένοιν keiménoin	κειμέναιν keiménain	κειμένοιν keiménoin	κειμένων keiménōn	κειμένων keiménōn	κειμένων keiménōn
Dative	κειμένῳ keiménōi	κειμένῃ keiménēi	κειμένῳ keiménōi	κειμένοιν keiménoin	κειμέναιν keiménain	κειμένοιν keiménoin	κειμένοις keiménois	κειμέναις keiménais	κειμένοις keiménois
Accusative	κείμενον keímenon	κειμένην keiménēn	κείμενον keímenon	κειμένω keiménō	κειμένᾱ keiménā	κειμένω keiménō	κειμένους keiménous	κειμένᾱς keiménās	κείμενᾰ keímena
Vocative	κείμενε keímene	κειμένη keiménē	κείμενον keímenon	κειμένω keiménō	κειμένᾱ keiménā	κειμένω keiménō	κείμενοι keímenoi	κείμεναι keímenai	κείμενᾰ keímena
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	κειμένως keiménōs			κειμενώτερος keimenṓteros			κειμενώτᾰτος keimenṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.