τεθνηκός

Ancient Greek

Etymology

From θνῄσκω (thnḗiskō, “die”) +‎ -ώς (-ṓs, “a suffix forming perfect active participles”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.tʰnɛː.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tɛ.tʰneˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /te.θniˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.θniˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.θniˈkos/

Participle

τεθνηκός • (tethnēkós)

neuter nominative/accusative/vocative singular of τεθνηκώς (tethnēkṓs)
1. died

Declension

First and third declension of τεθνηκώς; τεθνηκυῖᾰ; τεθνηκός (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	τεθνηκώς tethnēkṓs	τεθνηκυῖᾰ tethnēkuîa	τεθνηκός tethnēkós	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκυίᾱ tethnēkuíā	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκότες tethnēkótes	τεθνηκυῖαι tethnēkuîai	τεθνηκότᾰ tethnēkóta
Genitive	τεθνηκότος tethnēkótos	τεθνηκυίᾱς tethnēkuíās	τεθνηκότος tethnēkótos	τεθνηκότοιν tethnēkótoin	τεθνηκυίαιν tethnēkuíain	τεθνηκότοιν tethnēkótoin	τεθνηκότων tethnēkótōn	τεθνηκυιῶν tethnēkuiôn	τεθνηκότων tethnēkótōn
Dative	τεθνηκότῐ tethnēkóti	τεθνηκυίᾳ tethnēkuíāi	τεθνηκότῐ tethnēkóti	τεθνηκότοιν tethnēkótoin	τεθνηκυίαιν tethnēkuíain	τεθνηκότοιν tethnēkótoin	τεθνηκόσῐ / τεθνηκόσῐν tethnēkósi(n)	τεθνηκυίαις tethnēkuíais	τεθνηκόσῐ / τεθνηκόσῐν tethnēkósi(n)
Accusative	τεθνηκότᾰ tethnēkóta	τεθνηκυῖᾰν tethnēkuîan	τεθνηκός tethnēkós	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκυίᾱ tethnēkuíā	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκότᾰς tethnēkótas	τεθνηκυίᾱς tethnēkuíās	τεθνηκότᾰ tethnēkóta
Vocative	τεθνηκώς tethnēkṓs	τεθνηκυῖᾰ tethnēkuîa	τεθνηκός tethnēkós	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκυίᾱ tethnēkuíā	τεθνηκότε tethnēkóte	τεθνηκότες tethnēkótes	τεθνηκυῖαι tethnēkuîai	τεθνηκότᾰ tethnēkóta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	τεθνηκότως tethnēkótōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts. Nominative singular -ς (-s) arose by reduction of the original cluster -ts.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.