υποκείμενο

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὑποκείμενον (hupokeímenon).

Noun

υποκείμενο • (ypokeímeno) n (plural υποκείμενα)

  1. (grammar) subject
    Το υποκείμενο του ρήματος βρίσκεται πάντα σε ονομαστική πτώση.
    To ypokeímeno tou rímatos vrísketai pánta se onomastikí ptósi.
    The subject of the verb is always in the nominative case.

Declension
declension of υποκείμενο
case     \     number singular plural
nominative υποκείμενο • υποκείμενα •
genitive υποκειμένου •  υποκείμενου • υποκειμένων •
accusative υποκείμενο • υποκείμενα •
vocative υποκείμενο • υποκείμενα •

Coordinate terms

Descendants
  • → Romanian: ipochimen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.