φανερόω

Ancient Greek

Etymology

From φᾰνερός (phanerós, “visible”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰa.ne.ró.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰa.neˈro.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸa.neˈro.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fa.neˈro.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fa.neˈro.o/

Verb

φᾰνερόω • (phaneróō)

to make manifest
- 50 CE – 100 CE, The Gospel of John 7:4, (compare 2:11)
- 55 CE – 56 CE, Paul the Apostle, Second Epistle to the Corinthians 5:10
to make known or famous
- 60 BCE – 7 BCE, Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities 10.37
1. (passive) to become so
  - 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 6.122

Inflection

Present: φᾰνερῶ, φᾰνεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾰνερῶ	φᾰνεροῖς	φᾰνεροῖ	φᾰνεροῦτον	φᾰνεροῦτον	φᾰνεροῦμεν	φᾰνεροῦτε	φᾰνεροῦσῐ(ν)
	subjunctive	φᾰνερῶ	φᾰνεροῖς	φᾰνεροῖ	φᾰνερῶτον	φᾰνερῶτον	φᾰνερῶμεν	φᾰνερῶτε	φᾰνερῶσῐ(ν)
	optative	φᾰνεροίην, φᾰνεροῖμῐ	φᾰνεροίης, φᾰνεροῖς	φᾰνεροίη, φᾰνεροῖ	φᾰνεροῖτον, φᾰνεροίητον	φᾰνεροίτην, φᾰνεροιήτην	φᾰνεροῖμεν, φᾰνεροίημεν	φᾰνεροῖτε, φᾰνεροίητε	φᾰνεροῖεν, φᾰνεροίησᾰν
	imperative		φᾰνέρου	φᾰνερούτω	φᾰνεροῦτον	φᾰνερούτων		φᾰνεροῦτε	φᾰνερούντων
middle/ passive	indicative	φᾰνεροῦμαι	φᾰνεροῖ	φᾰνεροῦται	φᾰνεροῦσθον	φᾰνεροῦσθον	φᾰνερούμεθᾰ	φᾰνεροῦσθε	φᾰνεροῦνται
	subjunctive	φᾰνερῶμαι	φᾰνεροῖ	φᾰνερῶται	φᾰνερῶσθον	φᾰνερῶσθον	φᾰνερώμεθᾰ	φᾰνερῶσθε	φᾰνερῶνται
	optative	φᾰνεροίμην	φᾰνεροῖο	φᾰνεροῖτο	φᾰνεροῖσθον	φᾰνεροίσθην	φᾰνεροίμεθᾰ	φᾰνεροῖσθε	φᾰνεροῖντο
	imperative		φᾰνεροῦ	φᾰνερούσθω	φᾰνεροῦσθον	φᾰνερούσθων		φᾰνεροῦσθε	φᾰνερούσθων
		active				middle/passive
infinitive		φᾰνεροῦν				φᾰνεροῦσθαι
participle	m	φᾰνερῶν				φᾰνερούμενος
	f	φᾰνεροῦσᾰ				φᾰνερουμένη
	n	φᾰνεροῦν				φᾰνερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

φανερόω

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Verb

Inflection

Further reading