اهل

اهل (definite accusative اهلی‎ (əhli), plural اهالی‎ (əhali))

1. Arabic spelling of əhl

• ائل‎ (a'el), ابل‎ (abel)

اهل (ahel)

1. golden oriole

• زرد اهل‎ (zarde-ahel)

Borrowed from Arabic أَهْل‎ (ʔahl).

اهل • (ahl) (plural اهالی‎ (ahâli))

1. an inhabitant, a native, a citizen

   ‏اهل طهران‎

   ahl-e tehrân

   inhabitant of Tehran

   ‏او اهل کجاست؟‎‎

   u ahl-e kojâst?

   Where is he/she from?

2. (used collectively) people, inhabitants, citizens
3. one endowed with

   ‏اهل دانش‎

   ahl-e dâneš

   endowed with knowledge

• اهل ایمان‎ (ahl-e imân)
• اهل بیت‎ (ahl-e beyt)
• اهل درد‎ (ahl-e dard)
• اهل دل‎ (ahl-e del)
• اهل دنیا‎ (ahl-e donyâ)
• اهل جهان‎ (ahl-e jahân)
• اهل حال‎ (ahl-e hâl)
• اهل خبره‎ (ahl-e xebre)
• اهل صنعت‎ (ahl-e san'at)
• اهل فساد‎ (ahl-e fasâd)
• اهل قبور‎ (ahl-e qobur)
• اهل قلم‎ (ahl-e qalam)
• اهل مجلس‎ (ahl-e majles)
• اهل معرفت‎ (ahl-e ma'refat)
• اهل هنر‎ (ahl-e honar)

• Hayyim, Sulayman (1934), “اهل”, in New Persian–English dictionary, volume 1, Teheran: Librairie-imprimerie Béroukhim, page 178

From Arabic أَهْل‎ (ʔahl).

اهل (ahl)

1. people
2. inhabitant
3. citizen
4. friend

• اهليت‎ (âhliyat-a)
• اهل قلم‎ (âhâl-e kalam)

اهل (ahl-u)

1. competent

• اهليت‎ (âhli)
• اهل قلم‎ (âhâl-e kalam)