ركع

Arabic

Etymology

From the root ر ك ع (r-k-ʕ).

Pronunciation

  • IPA(key): /ra.ka.ʕa/

Verb

رَكَعَ (rakaʕa) I, non-past يَرْكَعُ‎ (yarkaʕu)

  1. to bow, to kneel, to kowtow

Conjugation

South Levantine Arabic

Root
ر ك ع

Etymology

From Arabic رَكَعَ (rakaʕa).

Pronunciation

  • IPA(key): /ra.kaʕ/, [ˈra.kaʕ]
  • (file)

Verb

ركع (rakaʕ) (form I, present بركع (birkaʕ))

  1. to kneel

Conjugation

    Conjugation of ركع (rakaʕ)
singular plural
1st person 2nd person 3rd person 1st person 2nd person 3rd person
past m ركعت (rakaʕt) ركعت (rakaʕt) ركع (rakaʕ) ركعنا (rakaʕna) ركعتو (rakaʕtu) ركعو (rakaʕu)
f ركعتي (rakaʕti) ركعت (rakʕat)
present m بركع (barkaʕ) بتركع (btirkaʕ) بركع (birkaʕ) منركع (mnirkaʕ) بتركعو (btirkaʕu) بركعو (birkaʕu)
f بتركعي (btirkaʕi) بتركع (btirkaʕ)
subjunctive m أركع (ʔarkaʕ) تركع (tirkaʕ) يركع (yirkaʕ) نركع (nirkaʕ) تركعو (tirkaʕu) يركعو (yirkaʕu)
f تركعي (tirkaʕi) تركع (tirkaʕ)
imperative m اركع (irkaʕ) اركعو (irkaʕu)
f اركعي (irkaʕi)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.