भिक्षु

Sanskrit

Nominalised from भिक्षते (bhikṣate, “to beg, obtain”), from Proto-Indo-Aryan *bʰikṣati, from Proto-Indo-Iranian *bʰikšati, from Proto-Indo-European *bʰih₂g-s-eti, i-grade desiderative of *bʰeh₂g- (“to divide, desiderative”), with semantic shift.

भिक्षु • (bhikṣú) m

Masculine u-stem declension of भिक्षु (bhikṣú)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	भिक्षुः bhikṣúḥ	भिक्षू bhikṣū́	भिक्षवः bhikṣávaḥ
Vocative	भिक्षो bhíkṣo	भिक्षू bhíkṣū	भिक्षवः bhíkṣavaḥ
Accusative	भिक्षुम् bhikṣúm	भिक्षू bhikṣū́	भिक्षून् bhikṣū́n
Instrumental	भिक्षुणा / भिक्ष्वा¹ bhikṣúṇā / bhikṣvā̀¹	भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām	भिक्षुभिः bhikṣúbhiḥ
Dative	भिक्षवे / भिक्ष्वे² bhikṣáve / bhikṣvè²	भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām	भिक्षुभ्यः bhikṣúbhyaḥ
Ablative	भिक्षोः / भिक्ष्वः² bhikṣóḥ / bhikṣvàḥ²	भिक्षुभ्याम् bhikṣúbhyām	भिक्षुभ्यः bhikṣúbhyaḥ
Genitive	भिक्षोः / भिक्ष्वः² bhikṣóḥ / bhikṣvàḥ²	भिक्ष्वोः bhikṣvóḥ	भिक्षूणाम् bhikṣūṇā́m
Locative	भिक्षौ bhikṣaú	भिक्ष्वोः bhikṣvóḥ	भिक्षुषु bhikṣúṣu
Notes	¹Vedic ²Less common

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.