வழக்கு

Tamil

Pronunciation
  • IPA(key): /ʋaɻakːu/, [ʋʌɻʌkːɯ]

Noun

வழக்கு • (vaḻakku)

  1. moving, passing to and fro
  2. customs, manners, ancient practice
  3. way, method
  4. justice
  5. litigation
  6. legal procedure
  7. dispute, controversy
  8. bounty, liberality

Verb

வழக்கு • (vaḻakku)

  1. (causative of, வழங்கு) to cause to go

Derived terms
  • வழக்கன் (vaḻakkaṉ)
  • வழக்கர் (vaḻakkar)
  • வழக்கறி (vaḻakkaṟi)
  • வழக்கறிஞன் (vaḻakkaṟiñaṉ)
  • வழக்கறு (vaḻakkaṟu)
  • வழக்கறு (vaḻakkaṟu)
  • வழக்கழிவு (vaḻakkaḻivu)
  • வழக்காடி (vaḻakkāṭi)
  • வழக்காடு (vaḻakkāṭu)
  • வழக்காடு (vaḻakkāṭu)
  • வழக்காறு (vaḻakkāṟu)
  • வழக்காளி (vaḻakkāḷi)
  • வழக்கிடு (vaḻakkiṭu)
  • வழக்கியல் (vaḻakkiyal)
  • வழக்குக்கேள் (vaḻakkukkēḷ)
  • வழக்குத்தீர் (vaḻakkuttīr)
  • வழக்குத்தொடர் (vaḻakkuttoṭar)
  • வழக்குத்தொடு (vaḻakkuttoṭu)
  • வழக்குத்தோல் (vaḻakkuttōl)
  • வழக்குப்பேசு (vaḻakkuppēcu)
  • வழக்குப்பொருள் (vaḻakkupporuḷ)

References
  • University of Madras (1924-1936) , “வழக்கு”, in Tamil Lexicon, Madras [Chennai]: Diocesan Press.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.