ἀνατίθημι

Ancient Greek

Etymology

ἀνα- (ana-) +‎ τίθημι (títhēmi)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.na.tí.tʰɛː.mi/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.naˈti.tʰe̝.mi/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.naˈti.θi.mi/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.naˈti.θi.mi/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.naˈti.θi.mi/

Verb

ἀνᾰτίθημῐ • (anatíthēmi)

to lay (a burden etc.) upon
to refer, attribute, ascribe (something to someone)
to dedicate (as a votive gift)
to set up and leave in a place
to put back, remove
(in middle) to put upon for oneself
(in middle) to impart, declare, communicate
(in middle) to place differently, change around

Conjugation

Present: ἀνᾰτῐ́θημῐ, ἀνᾰτῐ́θεμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτῐ́θημῐ	ἀνᾰτῐ́θης	ἀνᾰτῐ́θησῐ(ν)	ἀνᾰτῐ́θετον	ἀνᾰτῐ́θετον	ἀνᾰτῐ́θεμεν	ἀνᾰτῐ́θετε	ἀνᾰτῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτῐθῶ	ἀνᾰτῐθῇς	ἀνᾰτῐθῇ	ἀνᾰτῐθῆτον	ἀνᾰτῐθῆτον	ἀνᾰτῐθῶμεν	ἀνᾰτῐθῆτε	ἀνᾰτῐθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτῐθείην	ἀνᾰτῐθείης	ἀνᾰτῐθείη	ἀνᾰτῐθεῖτον, ἀνᾰτῐθείητον	ἀνᾰτῐθείτην, ἀνᾰτῐθειήτην	ἀνᾰτῐθεῖμεν, ἀνᾰτῐθείημεν	ἀνᾰτῐθεῖτε, ἀνᾰτῐθείητε	ἀνᾰτῐθεῖεν, ἀνᾰτῐθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτῐ́θει	ἀνᾰτῐθέτω	ἀνᾰτῐ́θετον	ἀνᾰτῐθέτων		ἀνᾰτῐ́θετε	ἀνᾰτῐθέντων
middle/ passive	indicative	ἀνᾰτῐ́θεμαι	ἀνᾰτῐ́θεσαι	ἀνᾰτῐ́θεται	ἀνᾰτῐ́θεσθον	ἀνᾰτῐ́θεσθον	ἀνᾰτῐθέμεθᾰ	ἀνᾰτῐ́θεσθε	ἀνᾰτῐ́θενται
	subjunctive	ἀνᾰτῐθῶμαι	ἀνᾰτῐθῇ	ἀνᾰτῐθῆται	ἀνᾰτῐθῆσθον	ἀνᾰτῐθῆσθον	ἀνᾰτῐθώμεθᾰ	ἀνᾰτῐθῆσθε	ἀνᾰτῐθῶνται
	optative	ἀνᾰτῐθείμην	ἀνᾰτῐθεῖο	ἀνᾰτῐθεῖτο, ἀνᾰτῐθοῖτο	ἀνᾰτῐθεῖσθον, ἀνᾰτῐθοῖσθον	ἀνᾰτῐθείσθην, ἀνᾰτῐθοίσθην	ἀνᾰτῐθείμεθᾰ, ἀνᾰτῐθοίμεθᾰ	ἀνᾰτῐθεῖσθε, ἀνᾰτῐθοῖσθε	ἀνᾰτῐθεῖντο, ἀνᾰτῐθοῖντο
	imperative		ἀνᾰτῐ́θεσο	ἀνᾰτῐθέσθω	ἀνᾰτῐ́θεσθον	ἀνᾰτῐθέσθων		ἀνᾰτῐ́θεσθε	ἀνᾰτῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀνᾰτῐθέναι				ἀνᾰτῐ́θεσθαι
participle	m	ἀνᾰτῐθείς				ἀνᾰτῐθέμενος
	f	ἀνᾰτῐθεῖσᾰ				ἀνᾰτῐθεμένη
	n	ἀνᾰτῐθέν				ἀνᾰτῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: ἀντῐ́θημῐ, ἀντῐ́θεμαι (Poetic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀντῐ́θημῐ	ἀντῐ́θης	ἀντῐ́θησῐ(ν)	ἀντῐ́θετον	ἀντῐ́θετον	ἀντῐ́θεμεν	ἀντῐ́θετε	ἀντῐθέᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀντῐθῶ	ἀντῐθῇς	ἀντῐθῇ	ἀντῐθῆτον	ἀντῐθῆτον	ἀντῐθῶμεν	ἀντῐθῆτε	ἀντῐθῶσῐ(ν)
	optative	ἀντῐθείην	ἀντῐθείης	ἀντῐθείη	ἀντῐθεῖτον, ἀντῐθείητον	ἀντῐθείτην, ἀντῐθειήτην	ἀντῐθεῖμεν, ἀντῐθείημεν	ἀντῐθεῖτε, ἀντῐθείητε	ἀντῐθεῖεν, ἀντῐθείησᾰν
	imperative		ἀντῐ́θει	ἀντῐθέτω	ἀντῐ́θετον	ἀντῐθέτων		ἀντῐ́θετε	ἀντῐθέντων
middle/ passive	indicative	ἀντῐ́θεμαι	ἀντῐ́θεσαι	ἀντῐ́θεται	ἀντῐ́θεσθον	ἀντῐ́θεσθον	ἀντῐθέμεθᾰ	ἀντῐ́θεσθε	ἀντῐ́θενται
	subjunctive	ἀντῐθῶμαι	ἀντῐθῇ	ἀντῐθῆται	ἀντῐθῆσθον	ἀντῐθῆσθον	ἀντῐθώμεθᾰ	ἀντῐθῆσθε	ἀντῐθῶνται
	optative	ἀντῐθείμην	ἀντῐθεῖο	ἀντῐθεῖτο, ἀντῐθοῖτο	ἀντῐθεῖσθον, ἀντῐθοῖσθον	ἀντῐθείσθην, ἀντῐθοίσθην	ἀντῐθείμεθᾰ, ἀντῐθοίμεθᾰ	ἀντῐθεῖσθε, ἀντῐθοῖσθε	ἀντῐθεῖντο, ἀντῐθοῖντο
	imperative		ἀντῐ́θεσο	ἀντῐθέσθω	ἀντῐ́θεσθον	ἀντῐθέσθων		ἀντῐ́θεσθε	ἀντῐθέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀντῐθέναι				ἀντῐ́θεσθαι
participle	m	ἀντῐθείς				ἀντῐθέμενος
	f	ἀντῐθεῖσᾰ				ἀντῐθεμένη
	n	ἀντῐθέν				ἀντῐθέμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἀνετῐ́θην, ἀνετῐθέμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνετῐ́θην	ἀνετῐ́θεις	ἀνετῐ́θει	ἀνετῐ́θετον	ἀνετῐθέτην	ἀνετῐ́θεμεν	ἀνετῐ́θετε	ἀνετῐ́θεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἀνετῐθέμην	ἀνετῐ́θεσο	ἀνετῐ́θετο	ἀνετῐ́θεσθον	ἀνετῐθέσθην	ἀνετῐθέμεθᾰ	ἀνετῐ́θεσθε	ἀνετῐ́θεντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀνᾰθήσω, ἀνᾰθήσομαι, ἀνᾰτεθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰθήσω	ἀνᾰθήσεις	ἀνᾰθήσει	ἀνᾰθήσετον	ἀνᾰθήσετον	ἀνᾰθήσομεν	ἀνᾰθήσετε	ἀνᾰθήσουσῐ(ν)
active	optative	ἀνᾰθήσοιμῐ	ἀνᾰθήσοις	ἀνᾰθήσοι	ἀνᾰθήσοιτον	ἀνᾰθησοίτην	ἀνᾰθήσοιμεν	ἀνᾰθήσοιτε	ἀνᾰθήσοιεν
middle	indicative	ἀνᾰθήσομαι	ἀνᾰθήσῃ, ἀνᾰθήσει	ἀνᾰθήσεται	ἀνᾰθήσεσθον	ἀνᾰθήσεσθον	ἀνᾰθησόμεθᾰ	ἀνᾰθήσεσθε	ἀνᾰθήσονται
middle	optative	ἀνᾰθησοίμην	ἀνᾰθήσοιο	ἀνᾰθήσοιτο	ἀνᾰθήσοισθον	ἀνᾰθησοίσθην	ἀνᾰθησοίμεθᾰ	ἀνᾰθήσοισθε	ἀνᾰθήσοιντο
passive	indicative	ἀνᾰτεθήσομαι	ἀνᾰτεθήσῃ	ἀνᾰτεθήσεται	ἀνᾰτεθήσεσθον	ἀνᾰτεθήσεσθον	ἀνᾰτεθησόμεθᾰ	ἀνᾰτεθήσεσθε	ἀνᾰτεθήσονται
passive	optative	ἀνᾰτεθησοίμην	ἀνᾰτεθήσοιο	ἀνᾰτεθήσοιτο	ἀνᾰτεθήσοισθον	ἀνᾰτεθησοίσθην	ἀνᾰτεθησοίμεθᾰ	ἀνᾰτεθήσοισθε	ἀνᾰτεθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰθήσειν			ἀνᾰθήσεσθαι		ἀνᾰτεθήσεσθαι
participle	m	ἀνᾰθήσων			ἀνᾰθησόμενος		ἀνᾰτεθησόμενος
	f	ἀνᾰθήσουσᾰ			ἀνᾰθησομένη		ἀνᾰτεθησομένη
	n	ἀνᾰθῆσον			ἀνᾰθησόμενον		ἀνᾰτεθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέθετον, ἀνεθέμην, ἀνετέθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἀνέθετον	ἀνεθέτην	ἀνέθεμεν	ἀνέθετε	ἀνέθεσᾰν
	subjunctive	ἀνᾰθῶ	ἀνᾰθῇς	ἀνᾰθῇ	ἀνᾰθῆτον	ἀνᾰθῆτον	ἀνᾰθῶμεν	ἀνᾰθῆτε	ἀνᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰθείην	ἀνᾰθείης	ἀνᾰθείη	ἀνᾰθεῖτον, ἀνᾰθείητον	ἀνᾰθείτην, ἀνᾰθειήτην	ἀνᾰθεῖμεν, ἀνᾰθείημεν	ἀνᾰθεῖτε, ἀνᾰθείητε	ἀνᾰθεῖεν, ἀνᾰθείησᾰν
	imperative		ἄνᾰθες	ἀνᾰθέτω	ἀνᾰ́θετον	ἀνᾰθέτων		ἀνᾰ́θετε	ἀνᾰθέντων
middle	indicative	ἀνεθέμην	ἀνέθου	ἀνέθετο	ἀνέθεσθον	ἀνεθέσθην	ἀνεθέμεθᾰ	ἀνέθεσθε	ἀνέθεντο
	subjunctive	ἀνᾰθῶμαι	ἀνᾰθῇ	ἀνᾰθῆται	ἀνᾰθῆσθον	ἀνᾰθῆσθον	ἀνᾰθώμεθᾰ	ἀνᾰθῆσθε	ἀνᾰθῶνται
	optative	ἀνᾰθείμην	ἀνᾰθεῖο	ἀνᾰθεῖτο, ἀνᾰθοῖτο	ἀνᾰθεῖσθον	ἀνᾰθείσθην	ἀνᾰθείμεθᾰ	ἀνᾰθεῖσθε	ἀνᾰθεῖντο
	imperative		ἀνᾰ́θου	ἀνᾰθέσθω	ἀνᾰ́θεσθον	ἀνᾰθέσθων		ἀνᾰ́θεσθε	ἀνᾰθέσθων
passive	indicative	ἀνετέθην	ἀνετέθης	ἀνετέθη	ἀνετέθητον	ἀνετεθήτην	ἀνετέθημεν	ἀνετέθητε	ἀνετέθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτεθῶ	ἀνᾰτεθῇς	ἀνᾰτεθῇ	ἀνᾰτεθῆτον	ἀνᾰτεθῆτον	ἀνᾰτεθῶμεν	ἀνᾰτεθῆτε	ἀνᾰτεθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτεθείην	ἀνᾰτεθείης	ἀνᾰτεθείη	ἀνᾰτεθεῖτον, ἀνᾰτεθείητον	ἀνᾰτεθείτην, ἀνᾰτεθειήτην	ἀνᾰτεθεῖμεν, ἀνᾰτεθείημεν	ἀνᾰτεθεῖτε, ἀνᾰτεθείητε	ἀνᾰτεθεῖεν, ἀνᾰτεθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτέθηθῐ	ἀνᾰτεθήτω	ἀνᾰτέθητον	ἀνᾰτεθήτων		ἀνᾰτέθητε	ἀνᾰτεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰθεῖναι			ἀνᾰθέσθαι		ἀνᾰτεθῆναι
participle	m	ἀνᾰθείς			ἀνᾰθέμενος		ἀνᾰτεθείς
	f	ἀνᾰθεῖσᾰ			ἀνᾰθεμένη		ἀνᾰτεθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰθέν			ἀνᾰθέμενον		ἀνᾰτεθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνᾰ́θετον, ἀνᾰθέμην, ἀνᾰτέθην (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative				ἀνᾰ́θετον	ἀνᾰθέτην	ἀνᾰ́θεμεν	ἀνᾰ́θετε	ἀνᾰ́θεσᾰν
	subjunctive	ἀνᾰθῶ, ἀνᾰθῶμῐ	ἀνᾰθῇς, ἀνᾰθῇσθᾰ	ἀνᾰθῇ, ἀνᾰθῇσῐ	ἀνᾰθῆτον	ἀνᾰθῆτον	ἀνᾰθῶμεν	ἀνᾰθῆτε	ἀνᾰθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰθείην	ἀνᾰθείης	ἀνᾰθείη	ἀνᾰθεῖτον	ἀνᾰθείτην	ἀνᾰθεῖμεν	ἀνᾰθεῖτε	ἀνᾰθεῖεν
	imperative		ἄνᾰθες	ἀνᾰθέτω	ἀνᾰ́θετον	ἀνᾰθέτων		ἀνᾰ́θετε	ἀνᾰθέντων
middle	indicative	ἀνᾰθέμην	ἀνᾰ́θου	ἀνᾰ́θετο	ἀνᾰ́θεσθον	ἀνᾰθέσθην	ἀνᾰθέμε(σ)θᾰ	ἀνᾰ́θεσθε	ἀνᾰ́θεντο
	subjunctive	ἀνᾰθῶμαι, ἀνᾰθῶμαιμῐ	ἀνᾰθῇ, ἀνᾰθῇ	ἀνᾰθῆται, ἀνᾰθῆταισῐ	ἀνᾰθῆσθον	ἀνᾰθῆσθον	ἀνᾰθώμε(σ)θᾰ	ἀνᾰθῆσθε	ἀνᾰθῶνται
	optative	ἀνᾰθείμην	ἀνᾰθεῖο	ἀνᾰθεῖτο, ἀνᾰθοῖτο	ἀνᾰθεῖσθον	ἀνᾰθείσθην	ἀνᾰθείμε(σ)θᾰ	ἀνᾰθεῖσθε	ἀνᾰθείᾰτο
	imperative		ἀνᾰ́θου	ἀνᾰθέσθω	ἀνᾰ́θεσθον	ἀνᾰθέσθων		ἀνᾰ́θεσθε	ἀνᾰθέσθων
passive	indicative	ἀνᾰτέθην	ἀνᾰτέθης	ἀνᾰτέθη	ἀνᾰτέθητον	ἀνᾰτεθήτην	ἀνᾰτέθημεν	ἀνᾰτέθητε	ἀνᾰτέθησᾰν
	subjunctive	ἀνᾰτεθῶ, ἀνᾰτεθῶμῐ	ἀνᾰτεθῇς, ἀνᾰτεθῇσθᾰ	ἀνᾰτεθῇ, ἀνᾰτεθῇσῐ	ἀνᾰτεθῆτον	ἀνᾰτεθῆτον	ἀνᾰτεθῶμεν	ἀνᾰτεθῆτε	ἀνᾰτεθῶσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτεθείην	ἀνᾰτεθείης	ἀνᾰτεθείη	ἀνᾰτεθεῖτον, ἀνᾰτεθείητον	ἀνᾰτεθείτην, ἀνᾰτεθειήτην	ἀνᾰτεθεῖμεν, ἀνᾰτεθείημεν	ἀνᾰτεθεῖτε, ἀνᾰτεθείητε	ἀνᾰτέθειεν, ἀνᾰτεθείησᾰν
	imperative		ἀνᾰτέθηθῐ	ἀνᾰτεθήτω	ἀνᾰτέθητον	ἀνᾰτεθήτων		ἀνᾰτέθητε	ἀνᾰτεθέντων
		active			middle		passive
infinitive		ἀνᾰθέμεν(αι)			ἀνᾰθέσθαι		ἀνᾰτεθῆναι
participle	m	ἀνᾰθείς			ἀνᾰθέμενος		ἀνᾰτεθείς
	f	ἀνᾰθεῖσᾰ			ἀνᾰθεμένη		ἀνᾰτεθεῖσᾰ
	n	ἀνᾰθέν			ἀνᾰθέμενον		ἀνᾰτεθέν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἀνέθηκᾰ, ἀνεθηκᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνέθηκᾰ	ἀνέθηκᾰς	ἀνέθηκε(ν)	ἀνεθήκᾰτον	ἀνεθηκᾰ́την	ἀνεθήκᾰμεν	ἀνεθήκᾰτε	ἀνέθηκᾰν
	subjunctive	ἀνᾰθήκω	ἀνᾰθήκῃς	ἀνᾰθήκῃ	ἀνᾰθήκητον	ἀνᾰθήκητον	ἀνᾰθήκωμεν	ἀνᾰθήκητε	ἀνᾰθήκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰθήκαιμῐ	ἀνᾰθήκειᾰς, ἀνᾰθήκαις	ἀνᾰθήκειε(ν), ἀνᾰθήκαι	ἀνᾰθήκαιτον	ἀνᾰθηκαίτην	ἀνᾰθήκαιμεν	ἀνᾰθήκαιτε	ἀνᾰθήκειᾰν, ἀνᾰθήκαιεν
	imperative		ἀνᾰ́θηκον	ἀνᾰθηκᾰ́τω	ἀνᾰθήκᾰτον	ἀνᾰθηκᾰ́των		ἀνᾰθήκᾰτε	ἀνᾰθηκᾰ́ντων
middle	indicative	ἀνεθηκᾰ́μην	ἀνεθήκω	ἀνεθήκᾰτο	ἀνεθήκᾰσθον	ἀνεθηκᾰ́σθην	ἀνεθηκᾰ́μεθᾰ	ἀνεθήκᾰσθε	ἀνεθήκᾰντο
	subjunctive	ἀνᾰθήκωμαι	ἀνᾰθήκῃ	ἀνᾰθήκηται	ἀνᾰθήκησθον	ἀνᾰθήκησθον	ἀνᾰθηκώμεθᾰ	ἀνᾰθήκησθε	ἀνᾰθήκωνται
	optative	ἀνᾰθηκαίμην	ἀνᾰθήκαιο	ἀνᾰθήκαιτο	ἀνᾰθήκαισθον	ἀνᾰθηκαίσθην	ἀνᾰθηκαίμεθᾰ	ἀνᾰθήκαισθε	ἀνᾰθήκαιντο
	imperative		ἀνᾰ́θηκαι	ἀνᾰθηκᾰ́σθω	ἀνᾰθήκᾰσθον	ἀνᾰθηκᾰ́σθων		ἀνᾰθήκᾰσθε	ἀνᾰθηκᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		ἀνᾰθῆκαι			ἀνᾰθήκᾰσθαι
participle	m	ἀνᾰθήκᾱς			ἀνᾰθηκᾰ́μενος
	f	ἀνᾰθήκᾱσᾰ			ἀνᾰθηκᾰμένη
	n	ἀνᾰθῆκᾰν			ἀνᾰθηκᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἀνᾰτέθηκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀνᾰτέθηκᾰ	ἀνᾰτέθηκᾰς	ἀνᾰτέθηκε(ν)	ἀνᾰτεθήκᾰτον	ἀνᾰτεθήκᾰτον	ἀνᾰτεθήκᾰμεν	ἀνᾰτεθήκᾰτε	ἀνᾰτεθήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἀνᾰτεθήκω	ἀνᾰτεθήκῃς	ἀνᾰτεθήκῃ	ἀνᾰτεθήκητον	ἀνᾰτεθήκητον	ἀνᾰτεθήκωμεν	ἀνᾰτεθήκητε	ἀνᾰτεθήκωσῐ(ν)
	optative	ἀνᾰτεθήκοιμῐ, ἀνᾰτεθηκοίην	ἀνᾰτεθήκοις, ἀνᾰτεθηκοίης	ἀνᾰτεθήκοι, ἀνᾰτεθηκοίη	ἀνᾰτεθήκοιτον	ἀνᾰτεθηκοίτην	ἀνᾰτεθήκοιμεν	ἀνᾰτεθήκοιτε	ἀνᾰτεθήκοιεν
	imperative		ἀνᾰτέθηκε	ἀνᾰτεθηκέτω	ἀνᾰτεθήκετον	ἀνᾰτεθηκέτων		ἀνᾰτεθήκετε	ἀνᾰτεθηκόντων
		active
infinitive		ἀνᾰτεθηκέναι
participle	m	ἀνᾰτεθηκώς
	f	ἀνᾰτεθηκυῖᾰ
	n	ἀνᾰτεθηκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

ἀνάθεμα (anáthema)
ἀνάθημα (anáthēma)