ἀντέχω

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

ἀντι- (anti-) +‎ ἔχω (ékhō)

Pronunciation
 

Verb

ἀντέχω • (antékhō)

  1. to hold out, keep
  2. to withstand, endure, persevere
  3. to prevail, be prevalent
  4. (middle) to cling to, adhere to, keep close to
  5. (middle) to support, care for
  6. (middle) to resist

Conjugation
   Present: ἀντέχω, ἀντέχομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντέχω ἀντέχεις ἀντέχει ἀντέχετον ἀντέχετον ἀντέχομεν ἀντέχετε ἀντέχουσῐ(ν)
subjunctive ἀντέχω ἀντέχῃς ἀντέχῃ ἀντέχητον ἀντέχητον ἀντέχωμεν ἀντέχητε ἀντέχωσῐ(ν)
optative ἀντέχοιμῐ ἀντέχοις ἀντέχοι ἀντέχοιτον ἀντεχοίτην ἀντέχοιμεν ἀντέχοιτε ἀντέχοιεν
imperative   ἄντεχε ἀντεχέτω ἀντέχετον ἀντεχέτων   ἀντέχετε ἀντεχόντων
middle/
passive		 indicative ἀντέχομαι ἀντέχῃ,
ἀντέχει		 ἀντέχεται ἀντέχεσθον ἀντέχεσθον ἀντεχόμεθᾰ ἀντέχεσθε ἀντέχονται
subjunctive ἀντέχωμαι ἀντέχῃ ἀντέχηται ἀντέχησθον ἀντέχησθον ἀντεχώμεθᾰ ἀντέχησθε ἀντέχωνται
optative ἀντεχοίμην ἀντέχοιο ἀντέχοιτο ἀντέχοισθον ἀντεχοίσθην ἀντεχοίμεθᾰ ἀντέχοισθε ἀντέχοιντο
imperative   ἀντέχου ἀντεχέσθω ἀντέχεσθον ἀντεχέσθων   ἀντέχεσθε ἀντεχέσθων
active middle/passive
infinitive ἀντέχειν ἀντέχεσθαι
participle m ἀντέχων ἀντεχόμενος
f ἀντέχουσᾰ ἀντεχομένη
n ἀντέχον ἀντεχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀντεῖχον, ἀντειχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντεῖχον ἀντεῖχες ἀντεῖχε(ν) ἀντείχετον ἀντειχέτην ἀντείχομεν ἀντείχετε ἀντεῖχον
middle/
passive		 indicative ἀντειχόμην ἀντείχου ἀντείχετο ἀντείχεσθον ἀντειχέσθην ἀντειχόμεθᾰ ἀντείχεσθε ἀντείχοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀνθέξω, ἀνθέξομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀνθέξω ἀνθέξεις ἀνθέξει ἀνθέξετον ἀνθέξετον ἀνθέξομεν ἀνθέξετε ἀνθέξουσῐ(ν)
optative ἀνθέξοιμῐ ἀνθέξοις ἀνθέξοι ἀνθέξοιτον ἀνθεξοίτην ἀνθέξοιμεν ἀνθέξοιτε ἀνθέξοιεν
middle indicative ἀνθέξομαι ἀνθέξῃ,
ἀνθέξει		 ἀνθέξεται ἀνθέξεσθον ἀνθέξεσθον ἀνθεξόμεθᾰ ἀνθέξεσθε ἀνθέξονται
optative ἀνθεξοίμην ἀνθέξοιο ἀνθέξοιτο ἀνθέξοισθον ἀνθεξοίσθην ἀνθεξοίμεθᾰ ἀνθέξοισθε ἀνθέξοιντο
active middle
infinitive ἀνθέξειν ἀνθέξεσθαι
participle m ἀνθέξων ἀνθεξόμενος
f ἀνθέξουσᾰ ἀνθεξομένη
n ἀνθέξον ἀνθεξόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀντέσχον, ἀντεσχόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀντέσχον ἀντέσχες ἀντέσχε(ν) ἀντέσχετον ἀντεσχέτην ἀντέσχομεν ἀντέσχετε ἀντέσχον
subjunctive ἀντίσχω ἀντίσχῃς ἀντίσχῃ ἀντίσχητον ἀντίσχητον ἀντίσχωμεν ἀντίσχητε ἀντίσχωσῐ(ν)
optative ἀντίσχοιμῐ ἀντίσχοις ἀντίσχοι ἀντίσχοιτον ἀντισχοίτην ἀντίσχοιμεν ἀντίσχοιτε ἀντίσχοιεν
imperative   ἄντισχε ἀντισχέτω ἀντίσχετον ἀντισχέτων   ἀντίσχετε ἀντισχόντων
middle indicative ἀντεσχόμην ἀντέσχου ἀντέσχετο ἀντέσχεσθον ἀντεσχέσθην ἀντεσχόμεθᾰ ἀντέσχεσθε ἀντέσχοντο
subjunctive ἀντίσχωμαι ἀντίσχῃ ἀντίσχηται ἀντίσχησθον ἀντίσχησθον ἀντισχώμεθᾰ ἀντίσχησθε ἀντίσχωνται
optative ἀντισχοίμην ἀντίσχοιο ἀντίσχοιτο ἀντίσχοισθον ἀντισχοίσθην ἀντισχοίμεθᾰ ἀντίσχοισθε ἀντίσχοιντο
imperative   ἀντισχοῦ ἀντισχέσθω ἀντίσχεσθον ἀντισχέσθων   ἀντίσχεσθε ἀντισχέσθων
active middle
infinitive ἀντισχεῖν ἀντισχέσθαι
participle m ἀντισχών ἀντισχόμενος
f ἀντισχοῦσᾰ ἀντισχομένη
n ἀντισχόν ἀντισχόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants
  • Greek: αντέχω (antécho)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.