ἀντίκειμαι

Ancient Greek

From ἀντῐ- (anti-, “opposite, anti-”) +‎ κεῖμαι (keîmai, “to lie”).

ἀντῐ́κειμαι • (antíkeimai)

to be set over against, correspond with
1. (of places) to be opposite to
2. (of things) to be opposite or opposed
to be opposed, in various ways
to resist, be adverse
to be hurtful, damaging

Present: ἀντῐ́κειμαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντῐ́κειμαι	ἀντῐ́κεισαι	ἀντῐ́κειται					ἀντῐ́κεινται
	subjunctive			ἀντῐκέηται
	optative	ἀντῐκεοίμην		ἀντῐκέοιτο					ἀντῐκέοιντο
	imperative		ἀντῐ́κεισο	ἀντῐκείσθω
		infinitive				participle
middle/passive		ἀντῐ́κεισθαι				ἀντῐκείμενος, ἀντῐκειμένη, ἀντῐκείμενον

Imperfect: ἀντεκείμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀντεκείμην		ἀντέκειτο

Future: ἀντῐκείσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀντῐκείσομαι	ἀντῐκείσῃ, ἀντῐκείσει	ἀντῐκείσεται	ἀντῐκείσεσθον	ἀντῐκείσεσθον	ἀντῐκεισόμεθᾰ	ἀντῐκείσεσθε	ἀντῐκείσονται
middle	optative	ἀντῐκεισοίμην	ἀντῐκείσοιο	ἀντῐκείσοιτο	ἀντῐκείσοισθον	ἀντῐκεισοίσθην	ἀντῐκεισοίμεθᾰ	ἀντῐκείσοισθε	ἀντῐκείσοιντο
					middle
infinitive					ἀντῐκείσεσθαι
participle	m				ἀντῐκεισόμενος
	f				ἀντῐκεισομένη
	n				ἀντῐκεισόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.