ἀπανίστημι

Ancient Greek

Etymology

ἀπο- (apo-) +‎ ἀνίστημι (anístēmi)

Pronunciation
 

Verb

ἀπᾰνίστημῐ • (apanístēmi)

  1. to send away
  2. (in passive) to get up and go

Inflection
   Present: ἀπᾰνῐ́στημῐ, ἀπᾰνῐ́στᾰμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰνῐ́στημῐ ἀπᾰνῐ́στης ἀπᾰνῐ́στησῐ(ν) ἀπᾰνῐ́στᾰτον ἀπᾰνῐ́στᾰτον ἀπᾰνῐ́στᾰμεν ἀπᾰνῐ́στᾰτε ἀπᾰνῐστᾶσῐ(ν)
subjunctive ἀπᾰνῐστῶ ἀπᾰνῐστῇς ἀπᾰνῐστῇ ἀπᾰνῐστῆτον ἀπᾰνῐστῆτον ἀπᾰνῐστῶμεν ἀπᾰνῐστῆτε ἀπᾰνῐστῶσῐ(ν)
optative ἀπᾰνῐσταίην ἀπᾰνῐσταίης ἀπᾰνῐσταίη ἀπᾰνῐσταῖτον,
ἀπᾰνῐσταίητον		 ἀπᾰνῐσταίτην,
ἀπᾰνῐσταιήτην		 ἀπᾰνῐσταῖμεν,
ἀπᾰνῐσταίημεν		 ἀπᾰνῐσταῖτε,
ἀπᾰνῐσταίητε		 ἀπᾰνῐσταῖεν,
ἀπᾰνῐσταίησᾰν
imperative   ἀπᾰνῐ́στη ἀπᾰνῐστᾰ́τω ἀπᾰνῐ́στᾰτον ἀπᾰνῐστᾰ́των   ἀπᾰνῐ́στᾰτε ἀπᾰνῐστᾰ́ντων
middle/
passive		 indicative ἀπᾰνῐ́στᾰμαι ἀπᾰνῐ́στᾰσαι ἀπᾰνῐ́στᾰται ἀπᾰνῐ́στᾰσθον ἀπᾰνῐ́στᾰσθον ἀπᾰνῐστᾰ́μεθᾰ ἀπᾰνῐ́στᾰσθε ἀπᾰνῐ́στᾰνται
subjunctive ἀπᾰνῐστῶμαι ἀπᾰνῐστῇ ἀπᾰνῐστῆται ἀπᾰνῐστῆσθον ἀπᾰνῐστῆσθον ἀπᾰνῐστώμεθᾰ ἀπᾰνῐστῆσθε ἀπᾰνῐστῶνται
optative ἀπᾰνῐσταίμην ἀπᾰνῐ́σταιο ἀπᾰνῐ́σταιτο ἀπᾰνῐ́σταισθον ἀπᾰνῐσταίσθην ἀπᾰνῐσταίμεθᾰ ἀπᾰνῐ́σταισθε ἀπᾰνῐ́σταιντο
imperative   ἀπᾰνῐ́στᾰσο ἀπᾰνῐστᾰ́σθω ἀπᾰνῐ́στᾰσθον ἀπᾰνῐστᾰ́σθων   ἀπᾰνῐ́στᾰσθε ἀπᾰνῐστᾰ́σθων
active middle/passive
infinitive ἀπᾰνῐστᾰ́ναι ἀπᾰνῐ́στᾰσθαι
participle m ἀπᾰνῐστᾱ́ς ἀπᾰνῐστᾰ́μενος
f ἀπᾰνῐστᾶσᾰ ἀπᾰνῐστᾰμένη
n ἀπᾰνῐστᾰ́ν ἀπᾰνῐστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἀπᾰνῑ́στην, ἀπᾰνῑστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰνῑ́στην ἀπᾰνῑ́στης ἀπᾰνῑ́στη ἀπᾰνῑ́στᾰτον ἀπᾰνῑστᾰ́την ἀπᾰνῑ́στᾰμεν ἀπᾰνῑ́στᾰτε ἀπᾰνῑ́στᾰσᾰν
middle/
passive		 indicative ἀπᾰνῑστᾰ́μην ἀπᾰνῑ́στᾰσο ἀπᾰνῑ́στᾰτο ἀπᾰνῑ́στᾰσθον ἀπᾰνῑστᾰ́σθην ἀπᾰνῑστᾰ́μεθᾰ ἀπᾰνῑ́στᾰσθε ἀπᾰνῑ́στᾰντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: ἀπᾰνᾰστήσω, ἀπᾰνᾰστήσομαι, ἀπᾰνᾰστᾰθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰνᾰστήσω ἀπᾰνᾰστήσεις ἀπᾰνᾰστήσει ἀπᾰνᾰστήσετον ἀπᾰνᾰστήσετον ἀπᾰνᾰστήσομεν ἀπᾰνᾰστήσετε ἀπᾰνᾰστήσουσῐ(ν)
optative ἀπᾰνᾰστήσοιμῐ ἀπᾰνᾰστήσοις ἀπᾰνᾰστήσοι ἀπᾰνᾰστήσοιτον ἀπᾰνᾰστησοίτην ἀπᾰνᾰστήσοιμεν ἀπᾰνᾰστήσοιτε ἀπᾰνᾰστήσοιεν
middle indicative ἀπᾰνᾰστήσομαι ἀπᾰνᾰστήσῃ,
ἀπᾰνᾰστήσει		 ἀπᾰνᾰστήσεται ἀπᾰνᾰστήσεσθον ἀπᾰνᾰστήσεσθον ἀπᾰνᾰστησόμεθᾰ ἀπᾰνᾰστήσεσθε ἀπᾰνᾰστήσονται
optative ἀπᾰνᾰστησοίμην ἀπᾰνᾰστήσοιο ἀπᾰνᾰστήσοιτο ἀπᾰνᾰστήσοισθον ἀπᾰνᾰστησοίσθην ἀπᾰνᾰστησοίμεθᾰ ἀπᾰνᾰστήσοισθε ἀπᾰνᾰστήσοιντο
passive indicative ἀπᾰνᾰστᾰθήσομαι ἀπᾰνᾰστᾰθήσῃ ἀπᾰνᾰστᾰθήσεται ἀπᾰνᾰστᾰθήσεσθον ἀπᾰνᾰστᾰθήσεσθον ἀπᾰνᾰστᾰθησόμεθᾰ ἀπᾰνᾰστᾰθήσεσθε ἀπᾰνᾰστᾰθήσονται
optative ἀπᾰνᾰστᾰθησοίμην ἀπᾰνᾰστᾰθήσοιο ἀπᾰνᾰστᾰθήσοιτο ἀπᾰνᾰστᾰθήσοισθον ἀπᾰνᾰστᾰθησοίσθην ἀπᾰνᾰστᾰθησοίμεθᾰ ἀπᾰνᾰστᾰθήσοισθε ἀπᾰνᾰστᾰθήσοιντο
active middle passive
infinitive ἀπᾰνᾰστήσειν ἀπᾰνᾰστήσεσθαι ἀπᾰνᾰστᾰθήσεσθαι
participle m ἀπᾰνᾰστήσων ἀπᾰνᾰστησόμενος ἀπᾰνᾰστᾰθησόμενος
f ἀπᾰνᾰστήσουσᾰ ἀπᾰνᾰστησομένη ἀπᾰνᾰστᾰθησομένη
n ἀπᾰνᾰστῆσον ἀπᾰνᾰστησόμενον ἀπᾰνᾰστᾰθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀπᾰνέστην, ἀπᾰνεστᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀπᾰνέστην ἀπᾰνέστης ἀπᾰνέστη ἀπᾰνέστητον ἀπᾰνεστήτην ἀπᾰνέστημεν ἀπᾰνέστητε ἀπᾰνέστησᾰν
subjunctive ἀπᾰνᾰστῶ ἀπᾰνᾰστῇς ἀπᾰνᾰστῇ ἀπᾰνᾰστῆτον ἀπᾰνᾰστῆτον ἀπᾰνᾰστῶμεν ἀπᾰνᾰστῆτε ἀπᾰνᾰστῶσῐ(ν)
optative ἀπᾰνᾰσταίην ἀπᾰνᾰσταίης ἀπᾰνᾰσταίη ἀπᾰνᾰσταῖτον,
ἀπᾰνᾰσταίητον		 ἀπᾰνᾰσταίτην,
ἀπᾰνᾰσταιήτην		 ἀπᾰνᾰσταῖμεν,
ἀπᾰνᾰσταίημεν		 ἀπᾰνᾰσταῖτε,
ἀπᾰνᾰσταίητε		 ἀπᾰνᾰσταῖεν,
ἀπᾰνᾰσταίησᾰν
imperative   ἀπᾰνᾰ́στηθῐ ἀπᾰνᾰστήτω ἀπᾰνᾰ́στητον ἀπᾰνᾰστήτων   ἀπᾰνᾰ́στητε ἀπᾰνᾰστᾰ́ντων
middle indicative ἀπᾰνεστᾰ́μην ἀπᾰνέστω ἀπᾰνέστᾰτο ἀπᾰνέστᾰσθον ἀπᾰνεστᾰ́σθην ἀπᾰνεστᾰ́μεθᾰ ἀπᾰνέστᾰσθε ἀπᾰνέστᾰντο
subjunctive ἀπᾰνᾰστῶμαι ἀπᾰνᾰστῇ ἀπᾰνᾰστῆται ἀπᾰνᾰστῆσθον ἀπᾰνᾰστῆσθον ἀπᾰνᾰστώμεθᾰ ἀπᾰνᾰστῆσθε ἀπᾰνᾰστῶνται
optative ἀπᾰνᾰσταίμην ἀπᾰνᾰσταῖο ἀπᾰνᾰσταῖτο ἀπᾰνᾰσταῖσθον ἀπᾰνᾰσταίσθην ἀπᾰνᾰσταίμεθᾰ ἀπᾰνᾰσταῖσθε ἀπᾰνᾰσταῖντο
imperative   ἀπᾰνᾰ́στω ἀπᾰνᾰστᾰ́σθω ἀπᾰνᾰ́στᾰσθον ἀπᾰνᾰστᾰ́σθων   ἀπᾰνᾰ́στᾰσθε ἀπᾰνᾰστᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀπᾰνᾰστῆναι ἀπᾰνᾰ́στᾰσθαι
participle m ἀπᾰνᾰστᾱ́ς ἀπᾰνᾰστᾰ́μενος
f ἀπᾰνᾰστᾶσᾰ ἀπᾰνᾰστᾰμένη
n ἀπᾰνᾰστᾰ́ν ἀπᾰνᾰστᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.