ἀτιτάλλω

Ancient Greek

Etymology

Reduplicated form of ἀτάλλω (atállō, “to gambol”).

Pronunciation
 

Verb

ἀτῐτᾰ́λλω • (atitállō)

  1. to rear, tend, also of animals
  2. (figuratively) to cherish
  3. (in bad sense) to beguile, cajole

Inflection
   Present: ἀτῐτᾰ́λλω, ἀτῐτᾰ́λλομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτῐτᾰ́λλω ἀτῐτᾰ́λλεις ἀτῐτᾰ́λλει ἀτῐτᾰ́λλετον ἀτῐτᾰ́λλετον ἀτῐτᾰ́λλομεν ἀτῐτᾰ́λλετε ἀτῐτᾰ́λλουσῐ(ν)
subjunctive ἀτῐτᾰ́λλω ἀτῐτᾰ́λλῃς ἀτῐτᾰ́λλῃ ἀτῐτᾰ́λλητον ἀτῐτᾰ́λλητον ἀτῐτᾰ́λλωμεν ἀτῐτᾰ́λλητε ἀτῐτᾰ́λλωσῐ(ν)
optative ἀτῐτᾰ́λλοιμῐ ἀτῐτᾰ́λλοις ἀτῐτᾰ́λλοι ἀτῐτᾰ́λλοιτον ἀτῐτᾰλλοίτην ἀτῐτᾰ́λλοιμεν ἀτῐτᾰ́λλοιτε ἀτῐτᾰ́λλοιεν
imperative   ἀτῐ́τᾰλλε ἀτῐτᾰλλέτω ἀτῐτᾰ́λλετον ἀτῐτᾰλλέτων   ἀτῐτᾰ́λλετε ἀτῐτᾰλλόντων
middle/
passive		 indicative ἀτῐτᾰ́λλομαι ἀτῐτᾰ́λλῃ,
ἀτῐτᾰ́λλει		 ἀτῐτᾰ́λλεται ἀτῐτᾰ́λλεσθον ἀτῐτᾰ́λλεσθον ἀτῐτᾰλλόμεθᾰ ἀτῐτᾰ́λλεσθε ἀτῐτᾰ́λλονται
subjunctive ἀτῐτᾰ́λλωμαι ἀτῐτᾰ́λλῃ ἀτῐτᾰ́λληται ἀτῐτᾰ́λλησθον ἀτῐτᾰ́λλησθον ἀτῐτᾰλλώμεθᾰ ἀτῐτᾰ́λλησθε ἀτῐτᾰ́λλωνται
optative ἀτῐτᾰλλοίμην ἀτῐτᾰ́λλοιο ἀτῐτᾰ́λλοιτο ἀτῐτᾰ́λλοισθον ἀτῐτᾰλλοίσθην ἀτῐτᾰλλοίμεθᾰ ἀτῐτᾰ́λλοισθε ἀτῐτᾰ́λλοιντο
imperative   ἀτῐτᾰ́λλου ἀτῐτᾰλλέσθω ἀτῐτᾰ́λλεσθον ἀτῐτᾰλλέσθων   ἀτῐτᾰ́λλεσθε ἀτῐτᾰλλέσθων
active middle/passive
infinitive ἀτῐτᾰ́λλειν ἀτῐτᾰ́λλεσθαι
participle m ἀτῐτᾰ́λλων ἀτῐτᾰλλόμενος
f ἀτῐτᾰ́λλουσᾰ ἀτῐτᾰλλομένη
n ἀτῐτᾰ́λλον ἀτῐτᾰλλόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἠτῐ́τᾰλλον, ἠτῐτᾰλλόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἠτῐ́τᾰλλον ἠτῐ́τᾰλλες ἠτῐ́τᾰλλε(ν) ἠτῐτᾰ́λλετον ἠτῐτᾰλλέτην ἠτῐτᾰ́λλομεν ἠτῐτᾰ́λλετε ἠτῐ́τᾰλλον
middle/
passive		 indicative ἠτῐτᾰλλόμην ἠτῐτᾰ́λλου ἠτῐτᾰ́λλετο ἠτῐτᾰ́λλεσθον ἠτῐτᾰλλέσθην ἠτῐτᾰλλόμεθᾰ ἠτῐτᾰ́λλεσθε ἠτῐτᾰ́λλοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἀτῐ́τηλᾰ, ἀτῐτηλᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἀτῐ́τηλᾰ ἀτῐ́τηλᾰς ἀτῐ́τηλε(ν) ἀτῐτήλᾰτον ἀτῐτηλᾰ́την ἀτῐτήλᾰμεν ἀτῐτήλᾰτε ἀτῐ́τηλᾰν
subjunctive ἀτῐτήλω ἀτῐτήλῃς ἀτῐτήλῃ ἀτῐτήλητον ἀτῐτήλητον ἀτῐτήλωμεν ἀτῐτήλητε ἀτῐτήλωσῐ(ν)
optative ἀτῐτήλαιμῐ ἀτῐτήλειᾰς,
ἀτῐτήλαις		 ἀτῐτήλειε(ν),
ἀτῐτήλαι		 ἀτῐτήλαιτον ἀτῐτηλαίτην ἀτῐτήλαιμεν ἀτῐτήλαιτε ἀτῐτήλειᾰν,
ἀτῐτήλαιεν
imperative   ἀτῐ́τηλον ἀτῐτηλᾰ́τω ἀτῐτήλᾰτον ἀτῐτηλᾰ́των   ἀτῐτήλᾰτε ἀτῐτηλᾰ́ντων
middle indicative ἀτῐτηλᾰ́μην ἀτῐτήλω ἀτῐτήλᾰτο ἀτῐτήλᾰσθον ἀτῐτηλᾰ́σθην ἀτῐτηλᾰ́μεθᾰ ἀτῐτήλᾰσθε ἀτῐτήλᾰντο
subjunctive ἀτῐτήλωμαι ἀτῐτήλῃ ἀτῐτήληται ἀτῐτήλησθον ἀτῐτήλησθον ἀτῐτηλώμεθᾰ ἀτῐτήλησθε ἀτῐτήλωνται
optative ἀτῐτηλαίμην ἀτῐτήλαιο ἀτῐτήλαιτο ἀτῐτήλαισθον ἀτῐτηλαίσθην ἀτῐτηλαίμεθᾰ ἀτῐτήλαισθε ἀτῐτήλαιντο
imperative   ἀτῐ́τηλαι ἀτῐτηλᾰ́σθω ἀτῐτήλᾰσθον ἀτῐτηλᾰ́σθων   ἀτῐτήλᾰσθε ἀτῐτηλᾰ́σθων
active middle
infinitive ἀτῐτῆλαι ἀτῐτήλᾰσθαι
participle m ἀτῐτήλᾱς ἀτῐτηλᾰ́μενος
f ἀτῐτήλᾱσᾰ ἀτῐτηλᾰμένη
n ἀτῐτῆλᾰν ἀτῐτηλᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms
  • ἀτῐτᾰ́λτας (atitáltas)

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.