Anconitanus

Latin

Etymology

Ancōn (Ancona) + -itānus

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /an.koː.niˈtaː.nus/, [aŋ.koː.nɪˈtaː.nʊs]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /an.ko.niˈta.nus/, [aŋ.ko.niˈtaː.nus]
  • (Vulgar) IPA(key): /an.koː.niˈtaː.nus/, [an.ko.neˈda.nos]

Adjective

Ancōnitānus (feminine Ancōnitāna, neuter Ancōnitānum); first/second declension

  1. Of or from Ancona.

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative Ancōnitānus Ancōnitāna Ancōnitānum Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitāna
Genitive Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitānī Ancōnitānōrum Ancōnitānārum Ancōnitānōrum
Dative Ancōnitānō Ancōnitānō Ancōnitānīs
Accusative Ancōnitānum Ancōnitānam Ancōnitānum Ancōnitānōs Ancōnitānās Ancōnitāna
Ablative Ancōnitānō Ancōnitānā Ancōnitānō Ancōnitānīs
Vocative Ancōnitāne Ancōnitāna Ancōnitānum Ancōnitānī Ancōnitānae Ancōnitāna

Descendants

References

  • Anconitanus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.