adiuvandus
Latin
Participle
adiuvandus m (feminine adiuvanda, neuter adiuvandum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | adiuvandus | adiuvanda | adiuvandum | adiuvandī | adiuvandae | adiuvanda | |
Genitive | adiuvandī | adiuvandae | adiuvandī | adiuvandōrum | adiuvandārum | adiuvandōrum | |
Dative | adiuvandō | adiuvandae | adiuvandō | adiuvandīs | adiuvandīs | adiuvandīs | |
Accusative | adiuvandum | adiuvandam | adiuvandum | adiuvandōs | adiuvandās | adiuvanda | |
Ablative | adiuvandō | adiuvandā | adiuvandō | adiuvandīs | adiuvandīs | adiuvandīs | |
Vocative | adiuvande | adiuvanda | adiuvandum | adiuvandī | adiuvandae | adiuvanda |
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.