aequanimis

Latin

Etymology 1

Derived from aequ(us) (equal”, “fair) + anim(us) (soul”, “will) + -is (adjectival derivational suffix).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ae̯ˈkʷa.ni.mis/, [äe̯ˈkʷänɪmɪs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /eˈkwa.ni.mis/, [eˈkwäːnimis]

Adjective

aequanimis (neuter aequanime); third-declension two-termination adjective

  1. (Late Latin) Alternative form of aequanimus
Declension

Third-declension two-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative aequanimis aequanime aequanimēs aequanimia
Genitive aequanimis aequanimium
Dative aequanimī aequanimibus
Accusative aequanimem aequanime aequanimēs
aequanimīs
aequanimia
Ablative aequanimī aequanimibus
Vocative aequanimis aequanime aequanimēs aequanimia
Descendants
  • Italian: equanime

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /ae̯ˈkʷa.ni.miːs/, [äe̯ˈkʷänɪmiːs̠]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /eˈkwa.ni.mis/, [eˈkwäːnimis]

Adjective

aequanimīs

  1. masculine/feminine/neuter dative/ablative plural of aequanimus

References

  • aequanimis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • aequanimis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.