afiniczny

Polish

Etymology

From Latin affīnis +‎ -iczny. First attested in 1924.[1]

Pronunciation
  • IPA(key): /a.fiˈɲit͡ʂ.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɨ
  • Syllabification: a‧fi‧nicz‧ny

Adjective

afiniczny (comparative bardziej afiniczny, superlative najbardziej afiniczny)

  1. (mathematics) affine
    przestrzeń afiniczna ― affine space
    podprzestrzeń afiniczna ― affine subspace
    przekształcenie afiniczne ― an affine tranformation
    geometria afiniczna ― affine geometry
    odwzorowanie afiniczne ― an affine representation
    płaszczyzna afiniczna ― an affine plane/surface
    struktura afiniczna ― an affine structure

Declension
Declension of afiniczny
case singular plural
masculine personal/animate masculine inanimate neuter feminine virile nonvirile
nominative, vocative afiniczny afiniczne afiniczna afiniczni afiniczne
genitive afinicznego afinicznej afinicznych
dative afinicznemu afinicznym
accusative afinicznego afiniczny afiniczne afiniczną afinicznych afiniczne
instrumental afinicznym afinicznymi
locative afinicznej afinicznych

References
  1. afiniczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
  • Pęzik, Piotr; Przepiórkowski, A.; Bańko, M.; Górski, R.; Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎, Wydawnictwo PWN

Further reading
  • afiniczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • afiniczny in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.