alfavitta

Ingrian

Etymology

Borrowed from Russian алфавит (alfavit), from Ancient Greek ἀλφάβητος (alphábētos).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈalfaˌvitːa/

Noun

alfavitta (genitive alfavitan, partitive alfavittaa)

  1. alphabet
    • 1936, V. I. Junus, Iƶoran Keelen Grammatikka, Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 7:
      Näitä bukvoja sentää kutsutaa latinoituiks bukvoiks, tali latinisoituks alfavitaks.
      These letters are at least called latin letters, or the latin alphabet.
    • 1936, V. I. Junus and P. L. Maksimov, Inkeroisin keelen oppikirja alkuşkouluja vart (ensimäine osa), Leningrad: Riikin Ucebno-pedagogiceskoi Izdateljstva, page 35:
      Bukvoja täs porjatkaas saotaa alfavitaks.
      The letters in this sequence they call the alphabet.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.