alić

From ali +‎ -ć. First attested in the beginning of the 15th century.

alić

1. used for presenting something; here
2. until

• Polish: alić

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “alić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Inherited from Old Polish alić. By surface analysis, ali +‎ -ć. First attested in the beginning of the 15th century.[1][2]

• IPA^(key): /ˈa.lit͡ɕ/
• Rhymes: -alit͡ɕ
• Syllabification: a‧lić

alić

1. (obsolete) Expresses contrast and surprise; but, and yet
   • 1867, Jan Długosz, Joannis Dlugossii Senioris Canonici Cracoviensis Opera omnia = Jana Długosza kanonika krakowskiego dzieła wszystkie. T. 2, Dziejów Polski ksiąg dwanaście. T. 1‎, page 50:

     Alić małą liczbę wyjąwszy, ludzie niesforni zuchwali i zaczepni, czy-to z wrodzonego narodowi usposobienia, czy z przyczyny wielkiej rozległości kraju, poczęli wichrzyć bezkarnie  […]

     And yet having taken out a small number, unruly, bold, and combative people, be it from a character inborn to the people, or because of the great extensiveness of the country, started to lawlessly sow discord  […]

2. (Middle Polish) let alone

   Synonyms: a już, a zaraz

alić

1. (obsolete) Used for presenting something; here

   Synonym: oto

• “alić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish], 2010-2022

• alić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• alić in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807-1814), “alić”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861), “alić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “alić”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 24