anencephalia

Latin

Etymology

From Ancient Greek ἀν- (an-) + ἐγκέφαλος (enképhalos, within the head) + -ia, from ἐν (en, in) + κεφαλή (kephalḗ, head).

Noun

anencephalia f (genitive anencephaliae); first declension

  1. The state of being without that which is within the head, absence of a brain; anencephaly.
    • 1829, University of Groningen, Annales Academiae groninganae, Commentatio de diverticulus intestinorum, page 69
      praeterea pluries ſimul obſervatum fuit cum anencephalia

Inflection

First declension.

Case Singular Plural
Nominative anencephalia anencephaliae
Genitive anencephaliae anencephaliārum
Dative anencephaliae anencephaliīs
Accusative anencephaliam anencephaliās
Ablative anencephaliā anencephaliīs
Vocative anencephalia anencephaliae

Descendants

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.