auratura

Latin

Etymology

From aurātus (gilded; gold-colored), perfect passive participle of aurō (I gild), from aurum (gold).

Pronunciation

  • (Classical) IPA(key): /au̯.raːˈtuː.ra/, [äu̯räːˈt̪uːrä]
  • (Ecclesiastical) IPA(key): /au̯.raˈtu.ra/, [äu̯räˈt̪uːrä]

Noun

aurātūra f (genitive aurātūrae); first declension

  1. gilding, gilt

Declension

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative aurātūra aurātūrae
Genitive aurātūrae aurātūrārum
Dative aurātūrae aurātūrīs
Accusative aurātūram aurātūrās
Ablative aurātūrā aurātūrīs
Vocative aurātūra aurātūrae

References

  • auratura”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • auratura in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.